PRINCESS OF ZHEPRIA #Wattys2016 [ Published Under Pop Fiction #CLOAK]

Kabanata 31: Dangerous

Nagising ako dahil sa naririnig kong tawanan.

Kunot-noo akong bumangon sa higaan ko at nagkusot ng mga mata. I feel really sleepy. Anong oras na ba ako dinalaw ng antok kagabi? Jusko!

Rinig ko ang maingay na tawa ni Joseph. Panay naman ang saway ni Sydney dito. Ano kaya ang ginawa nang mga ito ngayon? For petesake, maaga pa para sa mga paandar nila!

Agad akong naligo at nagbihis ng disenteng damit. Buti nalang ay may dala akong damit. Hindi ko maatim na magsuot ng mga uri ng damit ni Sophia. She's the girly type, like Sydney. Dresses and other things that are so feminine ang gusto nila noon. But not me. Mas komportable akong magpantalon kaysa mag dress.

Habang nagsusuklay ako at nakaharap sa salamin ng tukador ko ay di ko maiwasang alalahanin ang nangyari kagabi.

The kiss that Sean and I shared. Damn! Napapikit ako at napailing na lamang. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko. Oh, hell! This will be an awkward morning for me.

Sean naman kasi!

Last night, after we kissed, he smiled at me and he even hugged me tight. After a minute, he released me and bid his goodnight. And that's it! Ni hindi man lang ako nakapagsalita sa harapan niya! Natanga lang ako sa nangyari and I hate it!

Nang makuntento na ako sa itsura ko ay lumabas na ako sa kwarto ko. Doon ko naabutan ang apat sa mesa namin. They're talking and talking ang talking.

Pansin kong wala ang mga magulang ko doon. I looked around and confirmed that my parents are nowhere to be found. Where are they?

"Althea!"

Tawag ni Sydney sa akin. Napatingin ako sa kaya. I nodded at her. Kumaway rin si Joseph sa akin kaya naman ay tinanguhan ko na rin ito. Dumako naman ang paningin ko kay Adam. He's smirking at me. Nagtaas ako ng kilay dito. Agad na nag-init ang ulo ko sa lalaking ito. May kasalanan pa to sa akin!

I sway my right hand at sa isang iglap ay nasa mukha na ni Adam ang pancake na may butter na kanina lang ay nasa pinggan niya. Malakas na tumawa si Joseph at napatakip naman ng bibig si Sydney.

"Athea!" Pasigaw na bulalas nito sa pangalan ko . I smirked at him. Now we're even, jerk! Ang daldal kasi!

Napatingin naman ako sa tahimik na si Sean. He's just looking at me. I wanted to smile at him pero agad akong natameme noong maalala ko ang halik niya sa akin kagabi. Agad akong nag iwas ng tingin sa kanya.

I hope I can survive this breakfast.

Naupo ako sa bakanteng upuan sa tabi ni Sydney. Nasa harapan ko si Sean at katabi naman nito si Adam. Panay ang angal ni Adam habang nagpupunas ng tissue sa mukha at nang matapos siya, matalim niya akong tiningnan.

"Cut it, Adam," suway ni Sean dito.

Napailing na lang ako sabay kuha nang kakainin ko.

"Nagbilin pala ang mommy mo sa amin, Althea." Napatingin ako kay Sydney noong magsalita ito. "Pupunta daw sila sa Council."

Natigilan naman ako dahil doon.

Anong ginagawa nila sa Council?

"Iyon lang ba ang sinabi nila?" tanong ko dito.

Tumango si Sydney bilang tugon. Ramdam ko ang paninitig ni Sean sa akin. I took sighed then focused on my food. Bahala siya!

"Hindi pa ba kayo babalik sa Academy?" out of nowhere na tanong ni Adam sa tatlo. Natigilan ako at napatingin sa mga kaibigan. Oo nga no? May pasok ngayon. Dapat ay nasa Academy sila at nag-aaral!

"Nah. On vacation kaming apat," sagot ni Joseph dito. Apat? Don't tell me kasama ako doon? At talagang vacation, hah! "Gusto ng Academy na apat na kaming bumalik doon. If one of us doesn't want to go back, then all we have to do is to wait." Pahabol pa nito sabay tingin sa akin na nakangiti.

"You can go back, guys. Matatagalan pa ako bago makabalik sa Academy." Sambit ko dito at pinagpatuloy ang pagkain. Nagsasayang lang sila ng oras! Staying here is useless. Wala silang mapapala sa akin.

"Then we will wait, Althea," sambit ni Sydney na siyang ikinatigil ko ulit. "And we're here to help you."

Napakunot ang noo ko sa sinabi. Help? Naalarma ako sa sinabi nito. No freaking way, guys!

Ibinaba ko ang hawak kong kutsura at tinidor sabay tingin sa mga kasama ko sa hapag.

"No." Mariing sambit ko sa kanila.

There's no way na papayag ako na tulungan nila ako sa gulong mayroon ako ngayon. It's too dangerous! Mapapahamak lang sila!

"Masyadong mapanganib," I added.

"We already know that, woman. And no matter what happened, we'll going to help you," ani ni Sean na siyang ikinailing ko.

"Sean, you can't understand. Hindi kayo puwedeng makisali sa gulong ito," I hissed at them. "They want me. They want Zhepria. At di ako papayag na masali ang kanya-kanyang bayan niyo. This is my battle and I should fight alone."

"Althea," pigil ni Sydney sa akin. She knows I'm irritated right now. Please. Wag niyong ipilit sa akin ang bagay na yan!

"You think we do care about that hah? Woman, listen. They messed with you, well, that only means that they messed with us too," seryosong wika niya.

Sean. Sean. Sean. Please, stop!

Napatingin ako kay Adam. He knows how dangerous this situation is. I don't want my friends to be involve here!

"I think we need a little more comrade, Princess."

Napapikit ako sa sinabi ni Adam! Damn this! Hindi ito ang nais kong marinig mula sa kanya!

"No," I said with finality.

"Athea, please. Let us be," pakiusap naman ni Sydney.

No. No. No!

"Althea," tawag ni Joseph sa pangalan ko na siyang ikinailing ko.

For petesake, I can't let them fight with me!

"It's too dangerous. I want you guys to be safe," mahinang sambit ko. Damn, ano ba kasing nasa isip ng mga ito?

"You're understimating us, woman. Wala ka bang tiwala sa amin?" anito na siyang nagpaawang ng labi ko. I looked at him. His eyes are now pleading to me. Napailing ako. I know they are capable of fighting but it's still a no for me!

"Kung nasan ka, andun kami. If you're going to fight, then we will fight too," ani Joseph.

"The Eiwerds are incredibly strong. We need to .." Sambit ni Adam na agad pinutol ko.

"Shut it, Adam! Hindi sasama ang mga kaibigan ko!"

Napatayo na ako sa puntong ito! Bigla silang natahimik dahil sa inasal ko.

"Please. Wag niyong ipilit! I can't let you guys to be with me. Not with this situation I'm facing right now! I want all of you to be safe until I came back," mahinang wika ko sa kanila. I'm scared, okay! I'm scared for them. Hindi sila pwedeng madamay.

"Then what? Maghihintay na naman kami kung kailan ka babalik ulit, ha?" mariing tanong ni Sean. "Well, it's a no for us, too. Athea, matagal naming hinintay ang pagkakataong ito. Iyong makasama kang muli. Please don't push us away."

Napaupo na lamang muli ako at walang emosyong binalingan ang mga kaibigan! So persistent! I want to beg them to stop what they're planning but I know that I can't change their decisions. Lalo na itong si Sean!

"If they want you, then, they will have to deal and face us first."

Napaluha na ako ngayon. Kita ko ang pagkagulat sa mukha ni Sean. I immediately wiped my tears. I took a deep breathe and begged myself to calm down. I treasured our friendship so much. I can't let them suffer again because of me.

But, if leaving them again will hurt them, then I guess I can't stop them anymore.

Isa-isa ko silang tiningnan. Puno ng pag-asa ang mga mata nila.

I sighed.

Fine! I give up! I believe in them. They are strong. Stronger than I am?

Tahimik silang lahat at hinihintay ang maaring desisyon ko dito. I sighed for the last time before speaking.

"Now, here's the plan."