Ik probeer naar de tas te gaan. Heel voorzichtig, stap voor stap loop ik richting de tas. Het doet ongelofelijk veel zeer. Bij elke stap zou ik het liefst weer op de grond zakken en terug gaan naar de vredige droom. Maar ik mag van mezelf niet stoppen. De tas ligt nu nog maar 5 meter van mij vandaan. Mijn nieuwsgierigheid wordt steeds groter. Ik ben bij de tas aangekomen. Ik kijk voordat ik ga zitten snel om me heen om te kijken of er niet iemand met een mes staat te gooien. Nee, ik zie niemand. Ik ga zo voorzichtig mogelijk zitten. Toch doet mijn rug ontzettend veel pijn. Mijn enkel helpt ook niet echt mee. Maar ik zit! Ik pak de tas en kieper alles er uit. Het verbaast me dat er nog best veel in zit. Als eerst valt er een pyjama uit. Ik heb geen idee wat ik daar aan heb maar goed. Ik kijk verder in de spullen. Het is allemaal niet heel waardevol. Een stripboek, een etui met wat pennen er in, wat fruit, een deken en een soort klein boekje. Ik pak het boekje op. Op de voorkant staat geschreven: Lees! Nou dat zal ik doen. Ik maak het boekje open. Op de eerste pagina staan, in een heel net handschrift, 5 namen geschreven. Marie, Klaas, Kai, Annelotte en Fleur. Er is een foto naast geplakt. Ik zie een gelukkig gezin. Zouden deze namen van dit gezin zijn denk ik bij mezelf. De jongen, die waarschijnlijk Kai heet, heeft hetzelfde vest aan als ik nu aan heb. Ik bekijk de jongen goed. Hij heeft lichtblond haar en blauwe ogen. Hij heeft een rood vest aan en je ziet een klein stukje van een donkere spijkerbroek. Ik voel aan mijn eigen haar. Er zitten nog wat resten van wat gel in maar het voelt even lang als dat van de jongen op de foto. Ik pak een plukje haar en rek het uit zodat ik het net kan zien. Ja! Het is hetzelfde haar! Zou ik dan die jongen zijn?...
