Hoe.. Hoe kent u mijn naam?! Het enige wat hij zegt is: Kai, kom met me mee. Ik wordt hier behoorlijk bang van. Ik ga dus echt niet instappen! Ik zie dat de meneer zijn arm uitstrekt en hij wil me vastpakken! Ik deins achteruit. Gelukkig zit de man aan de andere kant, bij het stuur en niet aan de kant waar ik sta. Ik hoor de man grommen. Dat maakt het voor mij niet echt aantrekkelijker om in die auto te gaan zitten. 'Kai, kom nu de auto in!' Schreeuwt de man. Ik kijk hem aan. Ik zie dat de man de deur aan zijn kant openmaakt en er uit wil stappen. HELP! Denk ik bij mezelf. 'Toet toet' ik zie tot mijn grote verbazing een andere auto aankomen. En omdat de weg hier behoorlijk smal is, moet de man met de zwarte Mercedes weer instappen en wegrijden. OMG, ik ben nog nooit zo blij geweest terwijl ik de auto's na kijk. Maar ik besef dat ik niet meer op deze weg kan blijven. Ik ren het bos in. Ik kijk niet om me heen maar ik ren doelloos door het dichtbegroeide bos. Het wordt steeds donkerder. Overal hoor ik enge geluiden. Maar toch ben ik minder bang dan net. Ik hoop maar dat die man mij niet achtervolgt. Ik bedenk bij mezelf dat het niet heel handig is om te verdwalen in een bos die ik niet ken. Ik loop maar weer terug in de richting van de weg. Ik ga denk ik maar net in het bos lopen, maar zo dat ik de weg kan zien. En als er dan weer enge mannen komen, sprint ik het bos terug in. Helaas heb ik door het rennen behoorlijk veel last gekregen van mijn enkel. Mijn verband op mijn rug heeft wel goed geholpen. Ik ga even zitten op een rots. Ik zet de tas neer en ik bekijk mijn verband om mijn enkel. Ik haal het er af om het goed te kunnen bekijken. Ik schrik als ik zie hoe mijn enkel er uit ziet. Hij is helemaal blauw en er sijpelt een straaltje bloed uit. Ik wil er niet maar kijken dus ik pak het verband weer op en wikkel het strak om mijn enkel. Ik sta op en ik ga een tak zoeken. Een tak die me kan helpen om te lopen zonder mijn enkel nog erger te belasten. Ik vind een geschikte tak en ik loop terug richting de weg. Als ik net een paar minuten weg ben besef ik dat ik de tas ben vergeten!
