Sukkel! Hoe kan je zo dom zijn om die te vergeten! Daar staat alles in wat je hebt! Oo ik kan mezelf wek voor mijn kop slaan. Gelukkig doe ik dat niet. Ik stop met lopen en kijk om me heen. Ik kijk naar de grond in de hoop dat ik mijn voetsporen zie. Maar nee, het is te warm en te droog om mijn voetstappen in de grond te zien. Dan moet ik maar zelf de weg terug vinden. Ik draai me om en loop rechtdoor. Ik ben zo ongelofelijk stom! Ik heb geen idee waar ik naar toe moet. Het enige wat ik weet is dat de tas op een rots staat. Ik kijk naar mijn voeten. Ik ben ook nog mijn schoenen vergeten! Waar zat ik met mijn stomme hoofd! Nu ik weet dat ik geen schoenen aan heb doen mijn voeten opeens ook heel veel zeer. Ik stap opeens steeds in iets scherps. Uiteindelijk, na een kwartier gelopen te hebben, heb ik de tas nog niet gevonden. Ik weet zeker dat ik niet al zo lang onder weg was. Ik kijk naar links en naar rechts in de hoop dat ik iets zie wat ik herken. Helaas, ik ben volgens mij nog dieper het bos ingegaan dan eerst. Ik zie een bedje van mos. Ik besef nu pas hoe ongelofelijk moe ik ben. Eigenlijk wil ik doorlopen en de tas zoeken maar misschien is het wat verstandiger om eerst even uit te gaan rusten. Ik ga met moeite liggen en leg de stok naast me neer. Ik wil op mijn rug gaan liggen. Helaas ben ik het gat in mijn rug vergeten dus ik krijg een steek van pijn door me heen. Ik draai me maar om op mijn buik. Grmbl.. Ik kan zo echt niet lekker liggen. Ik ga maar weer overeind zitten. Ik staar naar mijn eigen voeten. Ze zijn behoorlijk vies. Het verband om mijn enkel is ook niet echt wit meer. Het was al rood geworden maar nu is hij ook nog best vies geworden. Ik zucht heel hard. 'Ik wil gewoon naar huis!' Schreeuw ik. Niet dat ik denk dat iemand me hoort, maar ik me nu iets beter. Ik ga toch maar weer op mijn buik liggen en ik val uiteindelijk in slaap.
