Behind Her Glasses

Chapter Thirty Eight

5 years ago...

Drake.

For all those years, madami ng nag bago, mula din ng mawala si Cassey sa buhay ko ang dami kong hirap na pinag daanan, inabot ko lahat ng pangarap ko ng wala sya sa tabi ko, sobrang hirap na nun para sa isang Drake Alcantara, ang walang Cassey Bernardo sa tabi nya.

Nung na hospital sya, di ko sya pinupuntahan nun dahil nga sa ayokong makita syang nasa ganoong sitwasyon huli ko na lang sya nakita eh nung naka libing na sya, maski sa kabaong di ko sya nakita.

"Drake!" napatingin naman ako kay Jeo, ka trabaho ko sya, nag tatrabaho na ko ngayon sa Company namin dito sa Korea.

"What do you need?" Sabi ko habang naka pamulsa, lumapit naman sya sakin dala dala yung mga papel.

"are you going back to the Philippines?" tanong nya sabay lapag ng mga papel sa lamesa ko. Babalik? ako? mukang mahirap na ata yan, baka manghina nanaman ako pag andoon ako.

"I don't know, why?"

"your sister talk to me before, she said that you need to go back to the Philippines" napakunot naman agad yung noo ko doon. kung sinabi nga talaga ni ate yan, for sure may importante syang sasabihin sakin.

"and then?" sabi ko na parang pinapatuloy pa yung sasabihin nya.

"that's all" I sigh.

"fine I will, just promise me you'll focus on your work even im not around" sinasabi ko yan sa kanya dahil may pagka bad boy din tong kumag na to, tamad sya mag trabaho, at higit sa lahat, playboy.

"I promise!" natatawa nyang sabi at ni-raise pa yung right hand nya. I just rolled my eyes.

"make sure your doing right" nag nod naman sya agad kaya umalis na ko, kinuha ko yung phone ko sa bulsa ko at saka tinawagan yung Private Pilot namin, YES. kailangan kong umuwi as in ngayon na, kilala ko yan si ate, alam ko na may kailangan syang sabihin sakin pero di nya ma diretso dahil sa iba sya tumawag.

Hinatid na din ako ni Jeo sa airport, dala nya kasi yung sasakyan nya.

"Remember what I said Jeo" nag sallute naman sya.

"trust me, I promise that your company will be safe"

"I trust you" sobrang mahal ko kasi yang companya namin, parang si Cassey lang. mas pinili ko din kasi na dyan na mag trabaho, dati kasi ayoko dyan sa company namin dahil ayoko ng buissness.

Bumaba na ko agad ng sasakyan at saka sumakay ng eroplano, ako lang magisa doon, yes ako lang, Private Plane nga eh!

Pag katapos ng mahabang biyahe, nakarating naman kami ng safe dito sa Pinas, ok naman na ko uli sa Ambiance dito, wala na kong masyadong memories na naaalala, habang nag lalakad ako nakita ko yung waiting area kung saan kami naka upo noon nila Cassey, nung papunta kami ng Singapore.

"I miss you so damn much" bulong ko sa sarili ko, feeling ko any time mababakla nanaman ako at iiyak nanaman ako dito.

Nag lakad na lang ako palabas ng airport, at pag labas ko, andoon na agad yung driver namin at sumakay na ko sa Van.

"Long time no see Sir Drake!" masayang bati ni manong. ngumiti lang ako kahit ngiting plastic, ewan, nalulungkot talaga ko ngayon. "mukang malungkot ka ata sir?" tanong nya sakin.

"wala, don't mind me" ginawa naman nya yun at nag simula ng mag maneho, ganoon ba ka obvious? ganon ba ka obvious na malungkot ako? tsk.

Maya maya, naka rating na din kami sa bahay, naabutan ko si ate at ang cute kong pamangkin na si David na kumakain. Yes. may anak na sila ni Kuya Karl, buti pa nga sila eh. nakabuo pa ng happy family.