Ultimate Barkada Series-Series #5-Dreamboy(Emz and Edz

Chapter 2

                Chapter 2

Edz's Pov

"Hoy, anong nangyari sa'yo?" Napatingin ako kay Kc, nakabusangot mukha
Ko hinarap sila.

"'Wag niyo nga ako kausapin. Naaasar talaga lalaki na 'yon." Napatingin sila naguguluhan hinarap ako. Tiningnan ko sila masama. Alam ko na sa utak mga 'to. Hindi ako tatantanan hanggang hindi ko masabi sa kanila. Sila 'yong mga bhestie ko sobra tsismosa sa oras ng usapan love life, Lahat na lang inaalam. Napahiling na lang ako. Kilala ko mga 'to. Ngayon pa lang titig na titig sila nakatingin sa'kin.

"Bakit Bhestie Edz." Hindi ko sinagot si Kc sa tanong niya. Napalingon ako bigla nang makita ko kinaiinis ko. Natawa ako naiisip ko. Oras ko naman gumanti sa kan'ya. Loko siya  pinahiya niya ako sa harap ng bago namin kaklase at pinagtawanan pa ako hanggang ngayon masakit pa'rin pagkabagsak sa'kin. Kulang na lang  mahiga ako sa pagkabagsak ko. Wala man lang kahit isa tumulong sa'kin. Loko mga 'to ako napagtripan. Puwes humanda ka sa ganti ko. Tumayo ako at napangiti binabalak ko.

"Di ba gutom na kayo?" sabi ko sa kanila.

"Si Jeniz gutom na, kami ni pinsan hindi pa." Sabay tawa ni Jessie.

"Ano ka Jessie, gutom na rin ako."  Reklamo ni Kc sa kan'ya.

"Ako na bibili, diyan lang kayo." Napatingin silang lahat sa'kin. Gulat na gulat. Nginitian ko lang sila.

"Nakain mo! Aba ikaw pa talaga bibili nang pagkain natin." Seryoso sabi ni Jessie sa'kin. Hindi kasi ako bumibili ng pagkain namin si Jessie madalas mautusan namin siya kasi parang bunso sa amin mabebhestie. Sa ayaw niya sa gusto siya ang bibili.

"Manahimik ka na lang," sabi ko sa kan'ya. Pagkatapos nila sabihin sa'kin oorderin ko. Tumayo na ako nagmadali ako maglakad pamunta sa canteen. Makakaganti na rin ako sa'yo lalaki ka sa isip ko lang. Natatawa ako sa gagawin ko. Hindi pa nga! Parang nakikita ko na puwede mangyari habang naghihintay ako ng order ko. Tingnan ko lang kung hindi ka mabuwisit lalaki ka. Pinahiya mo ako. Puwes ipapahiya kita rito mismo sa canteen na 'to! Sa maraming tao. Pagkatapos kinuha ko na binili ko spaghetti at burger. Pumunta na ako puwesto nila. Humanda kayo gaganti ako
Palapit na ako sa puwesto nila habang palihim ako nakatawa. Ito na isang step na lang isasagawa ko na plano ko. Nagbilang ako  isa, dalawa, tatlo. Nagkunwari ako natapilok napalapit ako sa kan'ya. Nagkalat ang mga pinamili ko na spaghetti sa ulo niya. Gusto ko tumawa sa reaksyon niya, pero hindi ko lang pinahalata. Todo acting ako. Sobrang gulat ang mga kaibigan niya napatayo pa sila. Napatingin lang ako sa kanila. Habang sila nakasalubong dalawang ang  kilay. Napalingon siya sa'kin nakabusangot ang mukha.

"Tangina! Ano ginawa mo?" Napasigaw siya malakas. Ako naman napaatras sa ginawa niya. Mukha nagalit nga siya. Ano naman ngayon kulang pa nga 'yan ginawa niya sa'kin kanina Ang sakit-sakit pa ng paa ko. Isa lang naman nabuhusan lang spaghetti puwede siya maligo rito. 'Yon lang kung wala siya dalang damit niya. Problema na niya 'yan. Hindi ko na kasalanan. Siya na una tinapos ko lang. Ngayon magagalit siya. Para hindi siya lalaki. Napayuko ako nakatawa.

"Bhestie anong nangyari?"Napalingon ako sinabi ni Jeniz. Nagulat ako napatingin sa kanila. Anong ginagawa nila rito? Lumapit pa talaga. Dakilang tsismosa mga 'to. Hindi na lang ako nagsalita. Nanahimik na lang ako.

"Tangina nagtanong pa kayo."  nagsalita isa sa kaibigan niya 'yong matangkad kanina pa siya nakikialam. Napatingin bigla si Jeniz sa lalaki nagsalita. Kinabahan ako sa mukha ni Jeniz. Ayaw na ayaw pa naman ni jeniz pinipilosopo siya. Hala! Mukha may giyera rin magaganap. Mukha may madadamay ako sa ginagawa ko.

"Tara nga mga bestie." Yaya ko sa kanila. Kailangan maialis ko 'to mga kaibigan ko.

" Hoy? Aalis ka na lang ng ganito." Turo niya sa'kin. Buwisit na lalaki na 'to. Tiningnan ko lang siya nakakainsulto at pinagtawanan pa ng makita ko itsura niya.:Mukha siyang batang nakipag-away na binuhusan ng kalaro niya.

"Tingnan mo ginawa mo sa akin," pag-uulit niya .

"Tama lang 'yan sa'yo. Gantihan lang baboooo," mataray ko sabi sa kan'ya. Akala niya ah! Puwes hindi uubra kaangasan niya. Iniwan namin 'yong grupo na 'yon. Nakahinga ako maluwag. Hindi ko alam kong ano gagawin ko. Sobra ako kinakabahan. Buti nga sa kan'ya. Pinahiya niya ako. Akala niya ha! Siga siya. Tawa ako ng tawa napaupo sa table namin.

"Bhestie sinadya mo 'yon?" Napalingon ako sa
Tanong ni Kc.

"Oo, buti nga sa kan"ya. Siya dahilan kung bakit masakit ang paa ko ngayon."

"Bakit anong ginawa sa'yo?" Tiningnan ko si Jessie. Seryoso niya hinintay tanong ko.

"Gagi, hinila 'yong uupuan ko. Dahil hindi raw puwede umupo do'n. Kainis, akala mo siya may-ari ng school na ito." Napatigil ako sa sinabi ko. Naalala ko sinabi niya. Paano kung totoo nga siya may -ari nito? Hala lagot na. Napasigaw ako ng malakas. Nagulat mga kaibigan ko. Napaseryoso ako nakatingin sa kanila.

"Nangyari sa'yo." Napatingin ako kay Jeniz.

"Lagot ako," mahina ko sabi sa kanila. Paano nga kung totoo sinasabi niya. Ano idadahilan ko.Kahit naman magpaliwanag ako hindi naman ako kakampihan. Ang bobo ko rin minsan."

Ano lagot." Pag-uulit ni Jeniz sinabi ko.

"Ah basta. 'Wag na nga natin pag-usapan 'to. Gutom na ako," sabi ko sa kanila. Napatingin sila sakin seryoso mukha nila.

"Bakit?" sabi ko sa kanila.

"Gutom ka na sa lagay na 'yan. Ayon oh! Iyong pinamili mo sinayang mo lang. Bahala ka na riyan may klase pa kami." Sabay tayo nilang tatlo. Loko mga 'to iiwan ako sa ere.

"Hoy, samahan niyo ko," sigaw ko sa kanila.

"Kumain kang mag-isa mo" sigaw ni Jeniz. Wala ako nagawa. Mag-isa na lang ako. Dahil sa wala ng oras. Bumalik na lang ako sa room. Kinabahan ako puwede mangyari. Bigla na lang sila nawala. Napatingin ako sa kanila. Ang seryoso nila o baka naman tinakot sila ng mokong na 'to. Daan-daan ako napalapit sa kan'ya. Bakit pa kasi katabi ko. Hindi ko naman magawa makipag-usap sa mga bago namin kaklase. Hindi ko magawa magtanong sa kanila. Mukha nila magsasabi ng totoo. Sa huli tumabi na lang ako sa kan'ya. Tahimik lang siya. Napansin ko iba na suot niya. Wow! Ang yaman paano siya nakabili sabi ko na lang sa isip ko. Hanggang sa uwian na. Patayo na lang ako ng hilahin niya ako pabalik sa upuan. Natahimik ako sa ginawa niya. Pagtingin ko sa mga kasama namin. Kami na lang ng lalaki na 'to. Nasaan na sila? Nairapan ako intindihin sinasabi nila.

"Bakit," sabi ko mahina.

"Umamin ka sinadya mo 'yon." Bobo naman nito. Hindi ba obvious. 'Wag niya sabihin nagpaiwan siya para itanong. Naitulak ko siya ng malapit na siya sa harapan ko.

"Bakit ko naman gagawin 'yon." Bahala siya mag-isip.Tinalikuran ko na siya.