his issues [h.s]

Chapter 20

Αφού την έδιωξα από το δωμάτιο μου έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και ξάπλωσα για να χαλαρώσω μα δε τα κατάφερα.
Τα λόγια της γυρνούσαν στο μυαλό μου σε επανάληψη και δε με άφηναν να ηρεμήσω.
Πως είναι δυνατόν να τη ζηλεύω; Έχει μία κατεστραμμένη ζωή που ποτέ και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να αποκτήσω.
Και όσο για τον Harry που να ήξερε τι πραγματικά έχει συμβεί μεταξύ μας.
Όσο πάει ο εγκέφαλος της λιγοστεύει και σε λίγο θα ξεχειλίζει από κάθε είδους μαλακίας και ναρκωτικών.

Ήμουν αρκετά κουρασμένη και δε κατάλαβα πως ο ύπνος με πήρε πάνω στις σκέψεις μου.
Έδωσα εντολή στο μυαλό μου να μη σκεφτεί τίποτα ενοχλητικό και άνοιξα το I-Pod μου για να βάλω μουσική.

Άρχισα να σκέφτομαι πως θα ήταν αρκετά καλή ιδέα το να φύγω για λίγο και να πάω Σακραμέντο στον μπαμπά μου για να ξεφύγω από την καθημερινότητα και από αυτήν, οπότε σηκώθηκα και του τηλεφώνησα.
Και τις 3 προσπάθειες που έκανα να επικοινωνήσω μαζί του δε το σήκωσε.

Αναστέναξα και αφου δε μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, το άφησα μήπως με πάρει αυτός πιο μετά και κατέβηκα να φάω γιατί μέσα σε όλα αυτά είχα ξεχάσει πως δεν είχα φάει τίποτα.

Για καλή μου τύχη δε τη πέτυχα μέσα στο σπίτι και αφού έφαγα κάτι λίγο προσπάθησα να πάρω τον πατέρα μου από το σταθερό του σπιτιού μου στο δικό του μα πάλι δεν απάντησε.
Κοίταξα την ώρα και υπολόγισα πως τελικά θα κοιμάται αφού το βράδυ δουλεύει..

"Ποιον έπαιρνες;" Η ενοχλητική φωνή της με τρόμαξε και γύρισα να την κοιτάξω.
"Τον πατέρα μου.." Άρχισε να γελάει σα να της είπα κάτι αστείο και τη προσπέρασα για να φύγω.
"Αφού κατάφερες να με χωρίσεις για άλλη μία φορά, τώρα θες να φύγεις για να μην αντιμετωπίσεις τις συνέπειες." Μα τι στο καλό λέει;
"Δίπλα σου δε μένει κανείς γιατί βλέπει αυτό που πραγματικά είσαι. Δεν υπάρχουν συνέπειες, για τον απλό λόγο πως δεν έχω κάνει τίποτα." Αρπάζω τα κλειδια και φεύγω από το σπίτι κατευθυνόμενη προς του Niall αφού τον ειδοποιώ πρώτα πως θα παω.

[...]
"Αλήθεια δε καταλαβαίνω τι πάει τόσο πολύ λάθος με την μάνα σου." Ο Niall με κοιτάει τόσο ξαφνιασμένος, μου έρχεται να γελάσω με την απορία που έχει απλωθεί στο πρόσωπο του.
"Η ζωή της πάει λάθος. Δε θέλω να γυρίσω σήμερα θα κοιμηθώ εδώ δε σε πειράζει;" Του λέω ενώ τον αγκαλιάζω ναζιάρικα και αυτός γελάει.

Αφού τελικά συμφώνησε του ζήτησα μία φόρμα και μία μπλούζα του για να αλλάξω από τα δικά μου ρούχα και να μπορέσω να κοιμηθώ πιο άνετα.
Μου έδωσε και μπήκα στο μπάνιο για να αλλάξω.
Μετά από λεπτά τον ακούω να μου φωνάζει εξω από τη πόρτα.
"Alice, το κινητό σου έχει χτυπήσει αρκετές φορές. Να το σηκώσω;"
"Όχι άστο, η μάνα μου θα είναι πιθανόν, οπότε θα το αγνοήσω."