his issues [h.s]

Chapter 12

Κάθομαι με τον Niall στο δωμάτιο μου λίγη ώρα τώρα, μου ανέφερε κάποια άσχημα νέα σχετικά με το σχολείο.
Επειδή απουσιάζαμε αρκετά τον τελευταίο καιρό λόγο τον προβλημάτων που δημιουργήθηκαν, θα μας στείλουν χαρτί στο σπίτι πως μείναμε και θα συνεχίσουμε ξανά την ίδια χρονιά από Φλεβάρη.

Για εμένα δεν ανησυχώ έτσι και αλλιώς είναι τελευταία χρόνια και δεν υπολόγιζα πολλά σε αυτή. Ήξερα πως οι φετινές μου ικανότητες έχουν μειωθεί πολύ, προσωπικά δίνω πιο πολύ σημασία σε όλα αυτά που συμβαίνουν, παρα σε ενα υπερεκτιμημένο κτίριο που υποτίθεται πως μας μαθαίνουν για τη ζωή μας, η αλήθεια είναι πως δε σε μαθαίνουν κάτι σημαντικό. Απλά γράμματα και αριθμούς, τα πραγματικά προβλήματα όμως δεν είναι των μαθηματικών και τις φυσικής αλλά αυτά που συμβαίνουν κάθε μέρα.

Και ένα ακόμα πράγμα που με προβληματίζει είναι πως ο Niall το πήρε πραγματικά άσχημα και αυτό θα τον ρίξει ακόμα περισσότερο σε όλα αυτά που περνάει.

Πέρα από αυτό άρχισα να του εξηγώ και την όλη κατάσταση με τον Harry, κάτι που νομίζω τον ενόχλησε αφού η αντίδραση του δεν ήταν ακριβώς αυτή που περίμενα.
"Alice, πως είναι δυνατόν να εμπιστεύεσαι κάποιον σαν αυτόν και όχι τον κολλητό σου;"
"Δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης, είναι θέμα τακτικής. Είναι πιο κοντά της, και ξέρει παραπάνω πράγματα και επίσης είναι μεγαλύτερος, μαζί του θα είναι πιο εύκολο." Του λέω με ένα παραπονιάρικο ύφος και του χαϊδεύω το χέρι με τον αντίχειρα μου.
"Επίσης ίσως μπορεί να μας βοηθήσει και με τον Nate. Σκέψου το." Δε μου απαντάει, ξέρω πως τον πείραξε που δεν βασίστηκα σε αυτόν εξαρχής, αλλά πρέπει να καταλάβει.

Μέσα στην επόμενη ώρα, ο κολλητός μου είχε φύγει και εγώ ήθελα να βγω μία βόλτα εδώ γύρω για να μπορέσω να σκεφτώ πιο καθαρά, το είχα ανάγκη, οπότε ντύθηκα στα γρήγορα με ένα τζιν ένα κοντομάνικο μπλουζάκι και πήρα και μία λεπτή ζακέτα σε περίπτωση που κρυώσω.
Άρπαξα το κινητό μου και τα ακουστικά μου από το κρεβάτι και χωρίς να ειδοποιήσω κανέναν βγήκα έξω.
Έβαλα στα αυτιά μου την προσωπική μου ηρεμία με την αγαπημένη μου Play List να παίζει.

Καθώς προχωρούσα είδα ένα αυτοκίνητο να σταματάει δίπλα μου και όταν γύρισα να κοιτάξω ποιος είναι, είδα την μαύρη BMV του Harry και αυτόν από μέσα να κατεβάζει το μπροστινό παράθυρο, εγω πλησίασα ακουμπώντας τους αγκώνες μου στο άνοιγμα.
"Που πας μικρή;" Σηκώνω το φρύδι μου και τον κοιτάζω.
"Ήθελα να φύγω από το σπίτι, χρειαζόμουν αέρα. Εσύ που πας χωρίς αυτήν, πως σε άφησε να φύγεις;" Γελάω ειρωνικά και με αγριοκοιτάζει.
"Νιώθω πολύ παράξενα γύρω της, μην αρχίζουμε τα ίδια ξανά." Μου λέει και εγω σοβαρεύω όσο κοιτάω πίσω μου μη μας δει κανείς.
Ξαφνικά τον ακούω να μου λέει.
"Έλα μαζί μου." Τον κοιτάζω για να δω αν μιλάει σοβαρά και το έκανε. Δεν ξέρω αν πρέπει να πάω μαζί του, φοβάμαι λίγο η αλήθεια είναι και θα νιώθω περίεργα.
"Δεν νομίζω να είναι καλή ιδέα." Του λέω σουφρώνοντας τα χείλια μου. Πραγματικά δεν θα είναι καλή ιδέα, αν μας δει κανείς εδώ θα το μάθει αμέσως η Lydia γιατί μας ξέρουν όλοι σχεδόν και δε θέλω να προσθέσω κιάλα προβλήματα στον εαυτό μου.
"Δε θα γίνει τίποτα, δε θα το μάθει η Lydia." Μου λέει σαν να διάβαζε τις σκέψεις μου.
Το ρισκάρω και ανεβαίνω τελικά γρήγορα και εκείνος μου χαμογελάει πονηρά.
Τον σκουντάω και του λέω να προχωρήσει γρήγορα πριν μας πάρει κανά μάτι.