his issues [h.s]

Chapter 15

Λίγες εβδομάδες έχουν περάσει και τα πράγματα σε γενικές γραμμές έχουν ίσως και χειροτερέψει.

Η μητέρα μου και οι απουσίες της πυκνώνουν όλο και πιο πολύ και εγώ δε μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.
Άλλες φορές γυρνάει σπίτι χαράματα, άλλες και καθόλου.
Όσο για τη κατάσταση της, ίσως να είναι και λίγο καλύτερη, δεν έχει δείξει κανένα σημείο του να χειροτερεύει, αν εξαιρέσουμε τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια.
Όταν την ρωτάω διακριτικά όμως που εξαφανίζεται κάθε μέρα η απάντηση της δεν είναι ποτέ συγκεκριμένη, ξεφεύγει από το θέμα με μισόλογα "κάποιας δουλειάς" και προσπαθώ να μην την πιέζω και καταλάβει τίποτα.

Για το θέμα του Niall, είναι αρκετά πεσμένος από τότε που έφυγε ο Nate, βεβαια δεν είναι τόσο χάλια αλλα ούτε και καλύτερα. Και είναι και αυτός που εν μέρη νιώθει υπεύθυνος που δε μπόρεσε να τον σταματήσει πριν φτάσει σε αυτή τη κατάσταση, είμαι και εγώ που νιώθω εξίσου υπεύθυνη που δεν ήμουν δίπλα του όσο γινόντουσαν τα πράγματα όλο ένα και πιο χάλια. Τώρα προσπαθώ να τον βοηθήσω να το ξεπεράσει και μαζί προσπαθώ να βοηθήσω και εμένα, κάτι που δε καταφέρνω και τόσο καλά.

Εγώ με τον Chris τελευταία έχουμε απομακρυνθεί αρκετά, μιλάμε ελάχιστα στο τηλέφωνο η στο Skype και για να πω την αλήθεια δεν με πειράζει και ιδιαίτερα, βασικά νιώθω ένα βάρος μείων από πάνω μου.
Οι αποκρύψεις από εκείνο το βράδυ έχουν πολλαπλασιαστεί αρκετά, όταν το σηκώνω δε μιλάει κανείς απλά κάτι ψίθυροι ακούγονται που δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι είναι. Μονίμος νιώθω κάποιος να με παρακολουθεί και σκέφτηκα να πάω στην αστυνομία, αλλά δεν έχω την παραμικρή απόδειξη για αυτό που θέλω να υποστηρίξω πως γίνεται.
Ίσως να φταίει και το σκηνικό στο παρκάκι τότε και το μυαλό μου να παίζει παιχνίδια μαζί μου.

Τέλος, ο Harry προσπάθησε να με πλησιάσει μέσα σε κάποια χρονικά πλαίσια του καιρού που πέρασε, έδειχνε πως ήθελε να μου μιλήσει αλλά δεν τον άφηνα.
Υπήρχαν φορές που ναι, το παραδέχομαι, ήθελα να του μιλήσω να τον αφήσω να έρθει κοντά μου αλλα φυσικά ξεκινούσε τις κλασικές μαλακίες του και εκεί τα χάλαγε όλα.
Σχεδόν κάθε φορά που γυρνούσα σπίτι ή θα τους έβλεπα ή θα τους άκουγα να πηδιούνται και αυτό μου δημιουργούσε αηδία, θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει και ζήλεια. Κάτι που όμως δε παραδέχτηκα σε καμία περίπτωση ούτε στον εαυτό μου, ούτε σε κανέναν άλλον..
Όποτε βρισκόμουν μόνη και σκεφτόμουν τι έχει γίνει ένιωθα τόσο λάθος για τις πράξεις μου, όταν όμως βρισκόμουν γύρω του ένιωθα μία δυνατή έλξη που δε ήξερα πως να την προσδιορίσω και την προσπερνούσα.
Πραγματικά, δεν ξέρω τι πάει λάθος με τον εαυτό μου τελευταία και τι εχει αλλάξει μέσα μου αλλά θέλω να μάθω, το θέμα είναι πως φοβάμαι τις απαντήσεις που θα πάρω.