Διπλός Πειρασμός

Κεφάλαιο 11

Δημήτρης

Η Ελπίδα για ακόμα μια φορά δεν είναι μόνη της, αντιθέτως χασκογελά σαν μικρό παιδί με τον τύπο από χθες. Εκείνος μάλιστα έχει περάσει το χέρι του γύρω από την μέση της και της ψιθυρίζει στο αυτί ένας Θεός ξέρει τι. Για ποιο λόγο να το κάνει αυτό όταν κανείς από τους γύρω τους δεν καταλαβαίνει ελληνικά, ε; Κι εδώ έχουν έρθει για δουλειά, τι κάθονται και σαχλαμαρίζουν; Τι λέω Θεέ μου! Από που κι ως που αντιδράω σαν ζηλιάρης σύζυγος; Μου έχει στρίψει δεν εξηγείται αλλιώς.

Ίσως θα ήταν καλύτερα να έφευγα και να άφηνα τα πράγματα ως έχουν, αλλά δεν θα δειλιάσω ξανά, αρκετά το έκανα για τόσα χρόνια. Ανασκουμπώνομαι και πάω να της μιλήσω, αγνοώντας τον άλλον και καρφώνοντας τα μάτια μου πάνω στην Ελπίδα. Όταν με αντιλαμβάνεται την βλέπω να χάνει το χρώμα της και την πλησιάζω με πιο γρήγορα βήματα για να μην μου το σκάσει.

«Τι κάνεις εσύ εδώ πέρα; Με ποιο δικαίωμα έρχεσαι στον χώρο που δουλεύω;» με ρωτάει.

«Δεν νομίζω να σε ενοχλώ από την δουλειά σου μιας και έχετε διάλειμμα. Εξάλλου μέχρι πριν λίγο χαζολογούσες, εγώ σε πείραξα τώρα;»

«Δεν σε ενδιαφέρει τι κάνω και τι όχι και θα σε παρακαλούσα να φύγεις αμέσως.»

«Πολύ ευχαρίστως, αλλά μόνο αν με συνοδεύσεις κι εσύ.»

«Δεν έχω να πάω πουθενά μαζί σου.»

«Δεν θα σε απασχολήσω πολύ, μόνο όσην ώρα έχεις κενό. Ελπίδα, κατάλαβε το, δεν πρόκειται να φύγω χωρίς να μιλήσουμε πρώτα. Αν θέλεις λοιπόν να ξεμπερδεύεις μια και καλή μαζί μου δεν έχεις παρά να με ακούσεις για λίγο.»

«Ελπίδα, δεν χρειάζεται να κάνεις ότι σου λέει.» πετάγεται ο τζιτζιφιόγκος για να με εκνευρίσει. Μην χάσει και δεν μας πει την γνώμη του.

«Ποιος σε έβαλε εσένα στην συζήτηση μας; Και στόμα έχει και μιλιά έχει, άρα εσύ είσαι περιττός.» του απαντάω με νεύρα.

«Δημήτρη, αρκετά! Γιώργο, ευχαριστώ για την υποστήριξη, αλλά μπορώ να τα βγάλω πέρα και μόνη μου. Θα λείψω για λίγο όμως υπόσχομαι ότι θα έρθω πριν τελειώσει το διάλειμμα.» ανακοινώνει και απομακρύνεται.

«Θα έρθεις ή όχι;» με ρωτάει όταν βλέπει ότι έχω μείνει στάσιμος. «Δεν έχω χρόνο για χάσιμο.»

Βιάζομαι να την ακολουθήσω πριν αλλάξει γνώμη και μπαίνουμε στο ασανσέρ. Με το που κλείνουν οι πόρτες, αρχίζει η επίθεση.