Jessica (συνέχεια)
Η συζήτηση με τους γονείς μου δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Με το που τους πλησίασα στο σαλόνι, ο πατέρας μου άρχισε να μου κάνει ανάκριση για το που ήμουν τόσες ώρες λες κι είμαι καμιά έφηβη που χρειάζεται άδεια για να βγει από το σπίτι. Η μάνα μου ως πιο παρατηρητική είδε κατευθείαν ότι δεν περπατούσα καλά κι ήρθε πάνω μου ρωτώντας με τι έπαθα και βάζοντας τέλος στο παραλήρημα του πατέρα μου.
Τους εξήγησα τι συνέβη κι εκεί ήταν που άρχισε κανονικό πανηγύρι. Η μάνα μου έβαλε τα κλάματα κι άρχισε τα μοιρολόγια, ενώ ο πατέρας μου απειλούσε Θεούς και δαίμονες. Εγώ καθόμουν απλά σε μια γωνίτσα στον καναπέ και παρακολουθούσα αμέτοχη την κατάσταση.
«Αυτό παραπάει! Κανείς δεν τα βάζει με την οικογένεια μου! Θα το πληρώσουν όλοι τους! Δεν με ξέρουν καλά, δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι!» ωρύεται.
«Θα καλέσω αμέσως τώρα προσωπική ασφάλεια για να μην τολμήσει να σε ξαναπλησιάσει κανένα κτήνος!» συνεχίζει κι επιτόπου παίρνει το τηλέφωνο για να συνεννοηθεί.
Μέσα σε πέντε λεπτά κανόνισε τα πάντα κι άρχισε να μου δίνει οδηγίες για τις αλλαγές που θα γίνουν και το πως πρέπει να κινούμαι από εδώ και πέρα. Εγώ κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου σε ότι κι αν μου λέει, αφού δεν έχω πλέον άλλη επιλογή.
«Τώρα που κανονίστηκε κι αυτό, θέλω να μου πεις τι σχέσεις έχεις με αυτόν τον αλήτη. Υποτίθεται ότι χωρίσατε, πως κι ήρθαν σε σένα;»
«Δεν υποτίθεται, όντως χωρίσαμε! Και που θες να ξέρω πως λειτουργούν αυτοί; Μπορεί να ήμουν ο πιο εύκολος στόχος.»
«Η κόρη μου, η δικιά μου κόρη, εύκολος στόχος!! Που να το πω και να το πιστέψουν; Η οικογένεια μας είναι από τις πιο ισχυρές εδώ και χρόνια. Το όνομα μας εκπέμπει κύρος και σεβασμό στους πάντες κι εσύ πήγες και μπλέχτηκες με εκείνο το απόβρασμα της κοινωνίας! Παράτησες τα πάντα για να μην χάσεις το κελεπούρι και τώρα κατάντησες εύκολος στόχος!» φωνάζει έξαλλος.
«Αρκετά μ' αυτήν την καραμέλα! Επειδή έχεις λεφτά νομίζεις ότι είσαι και κάποιος αλλά αυτό δεν σε κάνει λιγότερο αδύναμο από όλους τους υπολοίπους!»
«Κάνεις λάθος, όποιος έχει λεφτά ξέρει να ορίζει και το παιχνίδι! Εσύ όμως έριξες μαύρη πέτρα πίσω σου κι όταν γύρισες με την ουρά στα σκέλια δεν μας είπες από την αρχή την σοβαρότητα των πραγμάτων για να πάρουμε τα μέτρα μας. Καθόσουν και κλαιγόσουν για τον διαλυμένο γάμο σου ενώ απειλούταν η ζωή σου από τις βρομοδουλειές του αχαΐρευτου!»
YOU ARE READING
Διπλός Πειρασμός
RomanceΆραγε πώς γεννιέται από ένα τίποτα η επιθυμία; Πώς η επιθυμία γίνεται έρωτας, ο έρωτας πώς αλλάζει σε μακρινή ανάμνηση; Άραγε πώς μπορεί η ανάμνηση να σβήνει μες στο τίποτα; («Κυκλικό», ΝΧ, 47)
