Άραγε πώς γεννιέται
από ένα τίποτα η επιθυμία;
Πώς η επιθυμία γίνεται έρωτας,
ο έρωτας πώς αλλάζει
σε μακρινή ανάμνηση;
Άραγε πώς μπορεί
η ανάμνηση να σβήνει
μες στο τίποτα;
(«Κυκλικό», ΝΧ, 47)
«Ναι, έρχομαι!» απαντάω και ρίχνω μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη πριν βγω από το δωμάτιο.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
«Είσαι μια κούκλα! Θα κλέψεις τις εντυπώσεις στο gala!»
«Άστα αυτά τώρα και πάμε γιατί μας περιμένει κι ο πατέρας μου.»
Όταν φτάνουμε εντοπίζω τους γονείς μου και πηγαίνουμε στο μέρος τους.
«Τι καλά που ήρθατε! Richard έλα μαζί μου, θέλω να σε συστήσω σε μερικούς φίλους μου που θα σου φανούν πολύ χρήσιμοι για την καριέρα σου στο μέλλον.»
«Peter, μόλις ήρθαν τα παιδιά, μην αρχίζεις κατευθείαν με δουλειές!» προσπαθεί να τον μεταπείσει η μητέρα μου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα καθώς τους βλέπουμε να ξεμακραίνουν.
«Μην ανησυχείς μαμά, τον ξέρω τον μπαμπά. Εξάλλου κι ο Richard είναι εργασιομανής, οπότε δεν θα ήθελε να χάσει μια τέτοια ευκαιρία!»
«Είσαι ευτυχισμένη κοριτσάκι μου;» με ρωτάει με ανησυχία.
«Ναι, μα που κολλάει τώρα αυτή η ερώτηση;»
«Παλιά δεν θα διάλεγες ποτέ κάποιον σαν τον Richard.»
«Μπορεί παλιά να απέφευγα τους κουστουμάτους καθωσπρέπει τύπους, αλλά ήταν πιο πολύ από αντίδραση. Πραγματικά είναι πολύ καλός, μου φέρεται σαν βασίλισσα και με αγαπάει.»
«Εσύ όμως τον αγαπάς;»
«Φυσικά!» της λέω και με κοιτάει σκεπτική.
Με τον Richard είμαστε μαζί πάνω από δυο χρόνια κι η συμπεριφορά του απέναντι μου είναι άψογη. Η σχέση μας είναι αρμονική, ήρεμη, με αμοιβαίο σεβασμό κι αγάπη. Μπορεί να λείπουν οι εντάσεις που κάποτε αποζητούσα, αλλά πλέον κι εγώ έχω αλλάξει. Τα μεγάλα πάθη δεν οδηγούν πάντα στην ευτυχία κι αυτό το ξέρω πολύ καλά από πρώτο χέρι.
