Άραγε πώς γεννιέται
από ένα τίποτα η επιθυμία;
Πώς η επιθυμία γίνεται έρωτας,
ο έρωτας πώς αλλάζει
σε μακρινή ανάμνηση;
Άραγε πώς μπορεί
η ανάμνηση να σβήνει
μες στο τίποτα;
(«Κυκλικό», ΝΧ, 47)
Σήμερα έρχεται ο Δημήτρης και είμαι τόσο χαρούμενη που θα τον δω επιτέλους από κοντά! Από την υπερένταση μου χθες το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ και έκανα γενική σε όλο το σπίτι για να το βρει στην εντέλεια όταν έρθει. Φαντάζομαι την χαρά που θα κάνανε οι γείτονες μου όταν έβαλα ηλεκτρική στις τρεις το χάραμα και μετακινούσα όλα τα έπιπλα κάνοντας τόσο θόρυβο νυχτιάτικα. Πραγματικά απορώ που δεν μου χτύπησε κανείς το κουδούνι!
Στην δουλειά ανυπομονώ να περάσει ο χρόνος για να πάω στο αεροδρόμιο να τον παραλάβω. Κανόνισα και με μια συνάδερφο μου, την Κατερίνα, να με καλύψει για να φύγω λίγο νωρίτερα ώστε να είμαι εκεί στην ώρα μου.
Όταν επιτέλους ετοιμάζομαι να φύγω με ενημερώνουν ότι κάποιος με ζητάει και αρχίζω να βρίζω την κακή μου τύχη που μου έτυχε τελευταία στιγμή αυτή η καθυστέρηση. Με το ζόρι αφήνω ξανά την τσάντα μου κάτω και κάθομαι στο γραφείο μέσα στα νεύρα. Ακούω τον χτύπο της πόρτας, και αφού λέω ένα ξερό περάστε, αυτή ανοίγει και βλέπω να ξεπροβάλει μια ανθοδέσμη με τα αγαπημένα μου λουλούδια.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Τι γίνεται εδώ πέρα; Ποιος μου κάνει πλάκα; Η πόρτα ανοίγει περισσότερο και εμφανίζεται ο Δημήτρης με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά λέγοντας «Έκπληξη!».
Εγώ έχω μείνει ακόμα να τον κοιτάζω σαν χαζή μην πιστεύοντας ότι είναι μπροστά μου.
«Δεν θα έρθεις να με αγκαλιάσεις; Δεν σου έλειψα καθόλου;» με ρωτάει δήθεν με παράπονο.
«Πότε ήρθες; Υποτίθεται ότι το αεροπλάνο σου προσγειώνεται σε 2 ώρες.» τον ρωτάω ακόμα σκαλωμένη.
«Ακριβώς, υποτίθεται! Αφού δεν μπόρεσα να σου κρατήσω κρυφό το ταξίδι μου είπα να σου δώσω ψεύτικα στοιχεία για την άφιξη μου. Ποιος ο λόγος να χαραμίζουμε πολύτιμο χρόνο στον δρόμο όταν μπορούμε να κάνουμε πολύ καλύτερα πράγματα;» μου λέει κλείνοντας μου το μάτι.
