Άραγε πώς γεννιέται
από ένα τίποτα η επιθυμία;
Πώς η επιθυμία γίνεται έρωτας,
ο έρωτας πώς αλλάζει
σε μακρινή ανάμνηση;
Άραγε πώς μπορεί
η ανάμνηση να σβήνει
μες στο τίποτα;
(«Κυκλικό», ΝΧ, 47)
Ετοιμάζομαι για την σημερινή εκδήλωση με πολύ περισσότερη χαρά και προσμονή από οποιαδήποτε άλλη φορά. Συνήθως βαριέμαι πολύ αυτές τις εκδηλώσεις αλλά λόγω της δουλειάς μου δεν μπορώ να πω όχι, μιας και οφείλω να παρευρίσκομαι. Σήμερα όμως δεν το βλέπω καθόλου σαν αγγαρεία. Το γεγονός ότι θα έχω δίπλα μου τη Jessica δίνει άλλο νόημα στην όλη βραδιά. Κοιτιέμαι στο καθρέφτη για μια τελευταία φορά, για να βεβαιωθώ ότι είμαι εντάξει, και παίρνω τα κλειδιά μου για να φύγω.
Βάζω μπρος στο αυτοκίνητο μου και κατευθύνομαι πρώτα στο σπίτι της Jessica για να πάμε μαζί στο ξενοδοχείο που γίνεται η σημερινή εκδήλωση. Όταν φτάνω από έξω της στέλνω μήνυμα να κατέβει και βγαίνω από το αυτοκίνητο για να την περιμένω. Βλέπω την πόρτα της να ανοίγει και να έρχεται προς το μέρος μου κι εγώ έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό με την εντυπωσιακή της εμφάνιση.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Φοράει ένα μαύρο φόρεμα με δαντέλα που της ταιριάζει πολύ και τα μαλλιά της τα έχει μαζεμένα σε ένα χαλαρό κότσο. Αυτό που με εντυπωσιάζει όμως περισσότερο είναι ότι το μακιγιάζ της είναι τόσο διακριτικό που φτάνει στα όρια του ανύπαρκτου, παρόλα αυτά ακτινοβολεί η φυσική ομορφιά της.
«Δεν πιστεύω να άργησα.» την ακούω να μου λέει και προσπαθώ να ανασυγκροτήσω τον εαυτό μου για να μην γίνω ρεζίλι.
«Όχι, καθόλου. Είσαι πανέμορφη, όλα τα βλέμματα θα είναι πάνω σου απόψε.» της λέω ειλικρινά.
«Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ αν και νομίζω ότι υπερβάλλεις.»
«Ποτέ! Μόνο την αλήθεια λέω.»
Την βλέπω να κοκκινίζει και για να την βγάλω από την αμήχανη στιγμή της προτείνω να ξεκινήσουμε για τον προορισμό μας. Σ' όλη την διαδρομή την νιώθω να είναι σφιγμένη και να μου ρίχνει μερικές κλεφτές ματιές, όταν νομίζει ότι δεν την παρατηρώ. Ανοίγω το ραδιόφωνο για να σπάσει τη σιωπή και αρχίζουμε να μιλάμε για τις μουσικές μας προτιμήσεις και σιγά σιγά σπάει ο πάγος.
