Διπλός Πειρασμός

Κεφάλαιο 39

Δημήτρης

Μόλις ήρθαν στα χέρια μου οι φωτογραφίες από τον ντεντέκτιβ, που δείχνουν ξεκάθαρα τον Mike να πυροβολεί τον Kemp, ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να κρατήσω μια τέτοια πληροφορία κρυφή ούτε από την Jessica αλλά κυρίως από την αστυνομία. Εδώ μιλάμε για φόνο με πρόθεση έστω κι αν τελικά δεν κατάφερε να πετύχει τον σκοπό του.

Πριν καταθέσω επίσημα τα στοιχεία που διαθέτω αισθάνθηκα υποχρεωμένος να ενημερώσω πρώτα την Jessica για να ξέρει τι να περιμένει από εδώ και πέρα και να μην βρεθεί εξ απροόπτου. Όπως το φαντάστηκα δεν μπορούσε να το πιστέψει με τίποτα κι έπεσε από τα σύννεφα όταν είδε τα ντοκουμέντα. Μόλις συνήλθε μου ζήτησε να μην μιλήσω σε κανέναν και να αποκρύψω οτιδήποτε τον ενοχοποιεί.

Προσπάθησα να την κάνω να καταλάβει ότι αν δεν μιλούσαμε θα γινόμασταν αυτομάτως συνένοχοι και θα υποθάλπαμε έναν εγκληματία αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη. Στο τέλος της υποσχέθηκα ότι θα του έδινα μια μικρή πίστωση χρόνου πιο πολύ για να το σκεφτεί η ίδια καλύτερα και να καταλάβει από μόνη της το λάθος που πάει να κάνει. Μπορεί να έχει αισθήματα για εκείνον και να νιώθει, ότι καταδίδοντας τον, τον προδίδει κατά κάποιον τρόπο, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τελικά θα νικήσει η συνείδηση της.

Όταν έφυγα από το γραφείο και μπήκα σπίτι ένιωσα να φεύγει κάθε έγνοια από το μυαλό μου βλέποντας την Ελπίδα να με περιμένει για να φάμε έχοντας στρώσει το τραπέζι με κεράκια και ροδοπέταλα κατά μήκος του τραπεζιού. Άφησα τον χαρτοφύλακα μου στην πολυθρόνα και πήγα να την φιλήσω.

«Ακόμα δεν έχω συνηθίσει την παρουσία σου, νιώθω λες και είναι μια οφθαλμαπάτη που άμα την αγγίξω θα εξαφανιστεί.» της λέω μόλις απομακρύνομαι.

«Όπως βλέπεις είμαι ακόμα εδώ!» μου απαντάει με νάζι και κάνει μια στροφή γύρω από τον εαυτό της κάνοντας με να χαμογελάσω με το σκέρτσο της.

«Γιορτάζουμε τίποτα;» την ρωτάω δείχνοντας προς τη μεριά του τραπεζιού.

«Απλά ήθελα να σου προσφέρω ένα ρομαντικό δείπνο για τον ένα μήνα συγκατοίκησης.»

«Πέρασε κιόλας ένας μήνας; Σαν νεράκι κύλησε! Συγγνώμη που δεν έκανα τον συνειρμό από πριν.» της λέω φοβούμενος ότι τα σκάτωσα που δεν το θυμήθηκα ενώ αυτή είχε κάνει τόσες ετοιμασίες.

«Μην ανησυχείς, δεν είμαι τόσο υστερική για να απαιτώ να θυμάσαι την κάθε λεπτομέρεια. Φρόντισε όμως να ξεχάσεις την επέτειο μας κι εκεί να δεις τι έχει να γίνει.»