Διπλός Πειρασμός

Κεφάλαιο 40

Δημήτρης

Ο Jack μου τηλεφωνεί μετά από λίγο για να μου ζητήσει συγγνώμη που δεν μπόρεσε να κάνει κάτι παραπάνω μιας και του την είχαν στήσει. Πριν προλάβει να επιτεθεί στον Mike ήρθε από πίσω του ένας άλλος και τον χτύπησε στο κεφάλι με μια πέτρα κάνοντας τον να πέσει στο έδαφος χάνοντας για λίγο τις αισθήσεις του. Όταν συνήλθε ήταν κι οι δυο τους άφαντοι.

Τον βεβαιώνω ότι δεν τον κατηγορώ καθόλου για ότι έγινε, αντιθέτως αισθάνομαι ένοχος που τον έμπλεξα κι εκείνον σ' όλο αυτό και τον ρωτάω αν όντως τώρα είναι καλά ή αν χρειάζεται να πάει σε νοσοκομείο. Βιάζεται να με καθησυχάσει, προτείνοντας μου μάλιστα να μείνει και να περιμένει την Ελπίδα μέχρι να σχολάσει από την δουλειά της.

Του λέω ότι δεν χρειάζεται αφού είμαι ήδη καθοδόν και τον στέλνω να πάει να ξεκουραστεί, τονίζοντας του ότι σταματάμε τις παρακολουθήσεις. Πάει να με μεταπείσει αλλά είμαι κατηγορηματικός στην απόφαση μου και του ζητάω να την σεβαστεί για το καλό όλων μας και να ξεχάσει ότι έγινε. Κατανοεί τον φόβο μου μετά το σημερινό σκηνικό και δεν προσπαθεί παραπάνω. Του υπόσχομαι ότι θα πάρει κανονικά την αμοιβή του, και με το παραπάνω μάλιστα, αρκεί το θέμα να κλείσει οριστικά εδώ πέρα και συμφωνεί.

Όταν φτάνω επιτέλους έξω από το κτίριο της GlaxoSmithKline τηλεφωνώ στην Ελπίδα για να δω αν είναι ακόμα έξω ή αν γύρισε από το διάλειμμα της. Δεν το σηκώνει κι η ανησυχία μου χτυπάει κόκκινο. Ευτυχώς, πριν αρχίσω να κάνω φριχτά σενάρια με το μυαλό μου, λαμβάνω ένα μήνυμα της που μου λέει ότι έχει δουλειά και δεν μπορεί να μιλήσει τώρα. Στεναχωριέμαι που δεν πρόλαβα να την δω για να σιγουρευτώ και με τα ίδια μου τα μάτια ότι είναι καλά αλλά από την άλλη ανακουφίζομαι που δεν κατάλαβε τίποτα διαφορετικό κι η μέρα της κυλά φυσιολογικά, οπότε δεν της λέω τίποτα για να μην την αναστατώσω.

Για να είμαι σίγουρος ότι δεν θα απειληθεί ποτέ ξανά η σωματική ακεραιότητα της προσλαμβάνω σωματοφύλακες για να την προστατεύουν πάντα και παντού από εδώ και πέρα. Τους δίνω όλα τα στοιχεία που χρειάζονται, τους πληρώνω και προκαταβολικά για τους επόμενους δυο μήνες για να τους δείξω πόσο σοβαρά έχω πάρει το όλο θέμα και σε μια ώρα ήδη δυο άτομα βρίσκονται έξω από τον χώρο εργασίας της.

Το απόγευμα γυρίζω πιο νωρίς στο σπίτι για να μην είναι κι η Ελπίδα μόνη της και μόλις την βλέπω την σφίγγω στην αγκαλιά μου, επιτρέποντας στον εαυτό μου να πάρει επιτέλους μια ανάσα που ένιωθα ότι κρατούσα όλες αυτές τις ώρες.