Διπλός Πειρασμός

Κεφάλαιο 43

Jessica

Μετά το απελπισμένο τηλεφώνημα του Mike τρόμαξα για το τι θα του συμβεί και δεν αισθανόμουν καλά να φύγω εγώ και να τον αφήσω να τα βγάλει πέρα μόνος του. Αποφάσισα λοιπόν να βάλω ένα σχέδιο σε δράση και μίλησα με τους άνδρες της φρουράς, που είχε βάλει ο πατέρας μου να με προστατεύουν, για να με βοηθήσουν να το στήσουμε. Όταν όλα ήταν έτοιμα τους ζήτησα να απομακρυνθούν από κοντά μου και ξεκίνησα να περπατάω μόνη μου στους δρόμους για να γίνω πιο εύκολος στόχος.

Σύντομα εμφανίστηκε μπροστά μου ένας και χωρίς να φέρω καθόλου αντίρρηση τον άφησα να με σηκώσει σαν να είμαι σακί με πατάτες και να με πετάξει στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου που εμφανίστηκε εκείνη την στιγμή δίπλα μας. Α, ρε Mike, τι άλλο θα κάνω για σένα; Το μόνο που εύχομαι τώρα είναι να με βρουν οι άνθρωποι μου και να μην μου γυρίσει μπούμερανγκ όλο αυτό.

Μόλις με αφήνουν σε ένα δωμάτιο, εντοπίζω τον Mike στην γωνία χτυπημένο και μαζεμένο σαν ένα κουβάρι κι η καρδιά μου χάνει ένα χτύπο στο θέαμα.

«Mike, σου φέραμε και παρεούλα για να μην βαριέσαι μοναχούλης! Ιδέα του αφεντικού, επειδή σε συμπάθησε βρε!» τον ειρωνεύεται ο δέσμιος μου και με πετάει άτσαλα προς το μέρος του κάνοντας με να πέσω πάνω του, ενώ εκείνος κλειδώνει την πόρτα και φεύγει γελώντας.

«Mike, είσαι καλά; Τι σου κάνανε;» τον ρωτάω με αγωνία και προσπαθώ να δω τις πληγές του.

«Τι γυρεύεις εσύ εδώ πέρα; Δεν σου είπα να το σκάσεις; Γιατί μου πας συνέχεια κόντρα γαμώτι μου; Δεν σκέφτεσαι καθόλου την ζωή σου;» μου φωνάζει.

«Μην ανησυχείς, ξέρω τι κάνω, πολύ σύντομα θα έρθουν να μας σώσουν!» του δηλώνω με σιγουριά. «Μπορείς να με ευχαριστήσεις αργότερα.»

«Να σε ευχαριστήσω λέει; Αν μας προλάβουν και δεν μας φάνε λάχανο από στιγμή σε στιγμή, τότε το ξανασυζητάμε! Γιατί να είσαι τόσο αγύριστο κεφάλι και να κάνεις πάντα το αντίθετο από αυτό που σου λέω; Τόσο καιρό σε παρακαλάω να γυρίσεις πίσω σε μένα κι εσύ με έχεις γραμμένο και την μοναδική φορά που σου ζητάω να φύγεις μακριά έρχεσαι τρέχοντας στα σαγόνια του καρχαρία! Τι να σου πω τώρα;;»

«Μην μου φωνάζεις και σταμάτα να προσπαθείς να με φοβίσεις! Όλα θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο!» του λέω με πείσμα πιο πολύ για να το πιστέψω κι εγώ και να μην χάσω την ελπίδα μου.

«Μακάρι να γίνουν όπως τα λες γιατί δεν θα αντέξω να πάθεις τίποτα! Συγγνώμη που σε έμπλεξα με τις φαεινές μου ιδέες! Δεν έπρεπε ποτέ να έχω συνεργαστεί μ' αυτόν τον άνθρωπο! Πήρα τόσους αθώους στο λαιμό μου!»