Sincerely yours, Ellie. #Wattys2018

Kabanata 4

Kabanata 4

I woke up with a light feeling with no one inside my room with me. I roamed my eyes around to look for Aidan yet I failed. Nagbuntong hininga na lamang ako at nagstretch para kumilos na.

This afternoon will be a busy afternoon til tomorrow. Ugh, sometimes I wish for a time out.

"Ellie, asan ka na? 30 minutes na lang ay flight na natin papuntang Milan!" Ani Aura mula sa phone na nakaloudspeaker dahil naliligo ako.

"Heto na, papunta na!"

"Gosh, El. I'm hearing the shower flowing so stop lying. Just come here sa airport!" Then I heard a dial tone when she ended the call.

Nagbuntong hininga ako dahil sa mabigat na pakiramdam habang nagbabasa ng novel. Reading stories with tragic plots aren't my type but I can't stop myself from reading those. Para bang iyon ang hinihintay kong mangyari sa buhay ko.

I scoffed at that thought. Tragic na nga ang nakaraan ko, pati ba naman ang future ay tragic din?

Watching the clouds as they passed by is such a peaceful sight to have. Lalo na kung ito'y abot kamay mo lamang at nahaharang ng window ng eroplano.

As she lay dying, cloud of tears fell down on my cheeks. I never wanted anything to turn out like this.

Nagulat ako nang may nagabot saakin ng box ng tissue, "I can't stand seeing a beautiful woman cry."

Nilingon ko ang katabi ko at namangha sa fashion sense niya. He's a guy, yes. But it's rare to see a guy with such an alluring sense of style.

Binunot niya ang isang ply ng tissue at marahang pinunasan ang luha ko.

"I-it's because of the novel, I'm reading." I explained. Tumango lamang siya at patuloy na pinupunasan ang luha ko.

Gosh, he'a gorgeous too.

"Ellie is my name, by the way." He smirked.

"I'm Seth." Nanlaki ang mata ko nang makilala siya!

"As in Sethionn Heinrich? I didn't recognized you! You were Riley Heinrich's descendant, right? The male supermodel of the century?" Gosh, his father was a legend! Riley Heinrich and Penelope Kavanaugh, who was formerly a Prescott, were the biggest people in the fashion industry. From modelling to trendsetting and to making a name in the big world.

"Well, yeah. I'm going to Milan to meet him after a month."

"Yeah, busy dad huh?" Tumango siya at tinitigan pa ako. Nakaramdam ako ng pagiinit ng pisngi kaya naman umiwas ako ng tingin.

Sinundot ako sa ulo ni Aura na nasa likuran ko. Nilingon ko naman siya mula sa espasyo ng upuan at wall para bumelat.

"Where are you heading, by the way?" Biglaang sambit ni Seth. Napatuwid ako ng upo at lumingon sakanya.

"I'm going to Milan, too" I am feeling ecstatic, knowing that it maybe destined that we crossed paths. Gods, I'm blushing because of this!

Hindi ako istupida o boba, I know that Seth is one of those guys who flirt for fuck and fuck for fun. Hindi ko lang mapigilan ang sarili kong mamula sa mga pasimpleng titig na akala mo'y ngayon lang siya nakakita ng dilag.

Tumango lang siya at nagpatuloy sa pagtitig saakin. Aidan said if someone handsome is staring, siya daw yun kasi siya lang naman daw ang gwapo sa mundo. Oh gods, I suddenly miss Aidan's presence.

Ilang oras pa ay naglanding kami sa South Korea para sa stop-over. Kinuha ko ang gamit ko na inabot ni Seth saakin mula sa taas na shelf ng aking upuan.

"Thanks." I murmured to him. Ipinakita niya naman ang sparkling teeth niya at pinauna ako sa pagbaba ng eroplano.

Sininghot ko ang pamilyar na amoy ng Korea. Smells like... Technology. Ginala ko pa ang aking mata pagkapasok ng airport dahil sa ganda ng architecture. I don't want to compare but.. Korea's airport is better than ours.

"We have 2 hours before we off directly to Italy. May gusto ka bang puntahan?" Ani Aura saakin. Tumango ako at ngumiti.

"I may be just walking around here with my gps and map. Maglilibot lang ako, basta malapit lang." I told her as I saw a korean boy group walking from the arrival area. Tumili ang mga tagahanga nila, even Aura didn't helped herself and yelled her bias' name.

"Sayang di ko sila mapapanood!" Aniya at lumingon saakin, "That's BTS, by the way. Kakagaling lang nilang Japan at bumalik sila dito. Sa susunod ay sa Pilipinas naman sila kaya please! Let's watch!"

Wala naman akong nagawa kundi tumango, I'm the only one who can feed her fangirl whims. Lahat na ata ng sikat, kahit anong genre pa iyan ay kilala ni Aura at lahat ay idol niya.

"Kita na lang tayo dito sa entrance 3 after two hours." Tumango siya at lumihis na kami ng daan, palayo sa isa't isa.

Napayakap ako sa sarili ko nang may malamig na hangin na sumalubong saakin. Tag-init ngayon sa Korea pero hindi ko nararamdaman ang sinasabi na init kumpara sa Pilipinas. Then I saw a store full of random things. Maybe it's a thrift shop, or even an antique shop.

Napangiti ako nang makalapit doon dahil I stand corrected, it was a shop of a clothing line!

Tumunog ang wind chime nang makapasok ako at nakita ang dalawang babaeng local na naguusap.

"Annyeong ha se yo!" Nagbow pa silang dalawa kaya wala na akong nagawa kundi gayahin sila. I guess it was "hello" to them?

Mahihirapan akong makipagusap dito kaya lumabas na lamang ako pagkatapos ng mga panaka-nakang tingin sa mga sapatos na hindi mo basta-basta mahahanap sa Pilipinas.

I breathed the fresh air of South Korea. Feeling ko, pareho lang kami ng hinihingahan ng kinababaliwan ni Aura na si Lennox Kavanaugh dahil nakabase na daw sa South Korea iyon. At tama nga ako, pagtalikod ko para tumawid ay nandoon ang aktor na nakadisguise. How can he think no one will notice him when he has deadly stare, deadly aura, deadly clothes and deadly posture? Yung kapag tinitignan mo, para kang nasa ulap kahit ang gusto niyang ipalasap ay impyerno.

Heto nanaman ako sa mga naiisip ko. Bawat liko ng aking mga kaisipan ay siyang pagbalik sa aking nakaraang pilit kong kinakalimutan.

How can I escape a past that I've been? Hindi ba'y dapat pagkatapos mo makatungtong sa isang hakbang ay iiwanan mo na ito para humakbang pa muli at makaakyat? Pero bakit hindi ko ito magawa-gawa? Masyado ba akong takot humakbang pa muli?

"Don't be afraid. I'm here, sweetheart. I'm always here." Tila totoong sambit ni Aidan sa aking isip.

Sana nga ay nandito ka ngayon sa tabi ko, Aidan. Sana hindi ako nagiisa, sana hindi ko naaalala ang aking nakaraan kasi nandito ka.

But you weren't so I ain't forgetting my misery.