Sincerely yours, Ellie. #Wattys2018

Kabanata 10

Kabanata 10

Nanginig ang mga kamay kong nakatali habang tinitignan ang lalaki na humahakbang papalapit sa amin. He was wearing a navy blue polo, sleeves were harshly rolled up onto his elbows, and insterted into his cream slacks.

"Masyado atang matagal ang sampung oras para makuha ang ganito kaunting mga babae," Aniya at lumapit kay Poti na nanginginig na ngayon.

"E-eh... boss kasi.."

"Oh baka.. may natipuhan na kayo sa isa o tatlo sa mga ito kaya pinagpiyestahan niyo?" Sumulyap siya sa akin at lumapit. Jusko, nagsisisi na akong nauna maglakad kanina, "Ano bang bilin ko sa inyo?"

Tila narinig ko ang paglunok ni Poti sa tanong ng kanyang boss at hindi sumagot.

"I said, I'll be the first one to fuck these girls, won't I?"

"S-sabi mo nga po, boss." Hinilot niya ang gitna ng kilay niya at medyo lumayo sa akin.

I'm surprisingly not nervous because I'm going to be raped, but hell, I'm fucking nervous because he looks like Aidan and will do shits to us.

Hindi ko alam kung bakit nakagawa ng mukha ang aking utak na may kamukha ng lalaking nasa harapan ko ngayon, sinabi din kasi ng doctor ko dati na rare ang mga cases na nakakagawa ng mukha ang imahinasyon kung hindi pa nito nakikita sa tunay na mata.

Kung ito nga ang nangyayari, maaaring nakita ko na dati ang lalaking ito. At kung totoo man, kailan at saan?

"Get them locked up. I'm resting," aniya at umakyat sa magarbong hagdan. Nagsimula namang huminga ng malalim ang mga lalaking dumakip sa amin at bulungan ng mga babaeng kasama ko.

"Naku, kung sa kanya tayo magpapaalipin, bakit hindi? Hihihi!"

"Sino ba siya?"

Si Aidan siya, nais ko sanang isatinig. Pero sino bang niloloko ko? Hinding-hindi magagawa iyon ni Aidan, kung totoo siya.

"Oh, narinig niyo si boss ah! Tulak na, hilahin niyo na yang mga yan!"

Despite of everything that's happening to me, I wonder why am I still alive.

Is it because God is watching me and still wants me to kill myself everyday? May diyos nga bang nanonood sa akin?

Oh tuluyan na akong napabayaan?

Minsan nga'y parang nangaakit ang mga kutsilyo sa paningin ko at gustong lumakbay sa leeg at palapulsuhan ko. I always want to feel the blood dripping from my wrist, as I close my eyes and die.

Pero masyadong mainit ang mata sa akin ng tadhana.

Inikot ko naman ang paningin sa kwartong medyo maamoy, ngunit hindi na siguro inalintana iyon ng mga kasama kong babae at nagsi-iyakan na naman.

"Hahahahahahaha!" Napatingin sa akin ang mga kababaihan habang tumatawa ako.

"Uy! Sira ulo ka ba?! Bakit ka tumatawa?!" Tanong sa akin ni Marlo pero hindi pa rin ako magkamayaw-mayaw sa kakatawa.

"Hahahahaha!"

"ANONG NANGYAYARI DITO?!"

"Boss, wala pa kaming tinuturok diyan!"

"HAHAHAHAHA!"

Ngunit natigil iyon nang may mahapdi akong naramdaman sa dayong pisngi. At pag angat ko ng tingin ay nandoon ang lalaking kamukha ni Aidan, may madilim na mukha na hindi maiilawan ng kahit sa sino.

"Bring her in my room." As in on cue, a black cloth or a bag covered my head and let me stand. Napapikit ako nang sapilitan nila akong pinalakad o sabihin nating kinaladkad papunta sa hindi ko alam na lugar. Nakarinig pa ako ng tunog ng beep sa elevator at pagawang ng pintuan.

Tila ba iniwan nila akong magisang nakatayo at walang humahawak sa akin nang manigas ako sa tawag ng isang lalaking may baritonong boses, "Elisha.."

"S-sino ka? H-hindi ako yang.. yang tinatawag mo!"

"Taong 2007 nang mapalitan ang pangalan mo dahil sa rason ng tinuturing mong daddy ay ayaw niyang maalala mo ang nagdaang mga taon para sa'yo," kumunot ang noo ko sa sinasabi niya. Paano niya to nalaman?

"Hindi mo man lang ako naaalala? Kahit ang mukha ko ay dapat naaalala mo. Masaya tayo dati, Elisha. Masayang-masaya pero dahil sa hinayupak mong ina na pinagbenta ka sa sarili mong kapatid para parausan, at lahat ay nangyari hanggang sa nahulog ka sa bangin, nawala ka at napalitan ang pangalan," Naramdaman ko ang kanyang hininga sa kaliwang tainga ko, "...pero hindi ang pagkatao at nakaraan."

Hindi ko alam kung magpapasalamat ba ako o magmamakaawang ibalik na lamang ang itim na bag sa ulo ko para hindi ko siya makita. Pinaglalaruan niya pa sa kamay niya ang bag na iyon habang matiim na nakatingin sa akin na tila ba ako'y isang lechon at isang buwan na siya hindi nakakakain.

Pero nagbago ulit ang kislap ng mata niya at nagmamakaawa ang mga ito sa akin, parang may nais isatinig.

"Ako si Zalem, Elisha..."

A spasm of aches punched my head. At dahil doon ay napaatras ako. Nakita ko naman ang gulat niya sa reaksyon ko pero hindi ko ito mapansin sa sobrang sakit ng ulo ko.

"Aah! Aray!"

"Elisha!" Sinalo niya ako nang aambag babagsak ako sa sahig. Mas hinapit pa niya ang baywang ko palapit sa kanya at hinaplos ang pisngi ko. Tinignan niya pa ang marka ng sampal niya kanina sa pisngi ko at marahan iyong hinahawakan.

Hindi ito yung lalaking nakita ko kanina lang. Hindi siya ganito.

Mas maganda pa yatang malupit siya sa akin kaysa ipaalala ang mga nangyaring karumaldunal sa buhay ko ngunit hindi siya maalala ng isip ko.

I don't want to live in the shadow of the past anymore. I just want to slap myself for being a superhero, letting those goons take me here, and meet a guy who was unknowingly from my past.

Pero hindi ba, ginusto ko ring maipagtanggol ang babaeng iyon mula sa kanila dahil gusto kong wala nang babae ang makakaranas ng naranasan ko muli? Hindi dapat ako nagsisisi ng ganito.

"Wala kang naaalala?" Umiling ako sa sagot niya.

"Wala ka man lang bang naalala sa mga gabing nag-iisa tayo?" Suminghot ako muli bago umiling.

"I did everything to take you back, Elisha.. I almost sell my soul to the devil to take you back.." Hinaplos niya ang pisngi ko at hinalikan iyon, "I can't afford seeing you in pain but that's just the way the fate wants it to be. Sa lahat ng hirap ko, nandito ka ngayon nang hindi ko inaasahan. Kung matagal na akong nagpagawa ng ganitong klaseng pangunguha sa mga kababaihan para malaman kung isa ka ba sa mga nakuha nila, edi sana matagal na kitang nakasama.."

"Tama na, nagmamakaawa ako.." pilit kong tinatanggala ng sakit ng ulo ko hanggang sa narating ko na lang ang dilim.