"HEPINIZDEN NEFRET EDIYORUM!"
Artik icimdekileri dökebilebilmisti. Bagriyordum,hayvan gibide agliyordum.
Yawascana sakinlesirken arkamdan birisi mal gibi bagrinca,birak sakinlesmeyi sinirlerim yine cikti. Ama busefer kafayi yiyecem ya bi rahat birakin ya"KES SESIN LAN, BOK MU WARDA ESEK GIBI BAGIRIYORSUN!"
Arkami dönüp bana mal diyen cocuga baktim. Agicin altina uzanmis,bana salak salak bakiyordu. "SANANE LAN KENDI ISINE BAK,ASIL SIZ BI RAHAT WERMIYORSUNUZ!"diye o öküze bagirdim.
Insanlar böyledi. Hicbisey bilmeden sana kizar ,bagirir, arkandan konusurlardi. Cogu insan beni ilk defa gördüklerinde *cenazeye mi gidiyor bu?* yada *tipe bak hayatan bezmis* en beteri ise *hayalet gibi etrafta dolaniyor hayatan biktiysa gebertsin kendini* böyle seyler diyip yanimdan geciyorlardi. Benim bunlari duydugumu ya anlamiyorlardi yada bilerikten sesli söyliyorlardi. Bi bok bilmeden böyle konusanlar sinirimi bozuyordu. Artik cogunu umursamiyordum. Ilk baslarda hepsini bi kenara cekip döviyordum. Sinirimi onlara cikartiyorum. Ama hak ediyorlar napim?
"Yürü git baska bi yerde agla bebek"
"Olm sinirimi bozma!"
Aya kalkip yawas adimlarla yanima geldi."bozarsam nolur? O minik ellerinle beni dövermisin?" bunlari söylerken pis pis siritiyordu.
"Döversem sasirma bak"
Gözerini devirip gideceken onun kolundan tutugum gibi ters cevirip yere atim. Üstüne oturdugumda" noldu canisi? Canin mi yandi?" dedim alayla."HAYVAN CEKIL ÜSTÜMDEN!"
Bana bagirmasi beni daha cok sinir ediyordu. Onunla ugrasmak istemiyordum cünkü daha cok sinirlenirsem aglardim. Zaten o beni aglarken görmüs, duymustu. Abimin sözünü birdaha kiramazdim.
Aya kalkip evime dogru yürüdüm. Sadece yatmak istiyordum. Ona bikere bile bakmadan parktan cikmistim.
Eve wardigimda kapiyi acmak icin cantamda anahtari aradim. Buldugumda sertce kapiyi acim iceri girdiyim an kapatim. Komsularin *hayvan gibi sey yapiyorsnunuz yaw* demesi su an umrumda degildim. Kendimi yatagima atip yine aglamaya baslamistim. 10dakam böyle gecmisti. Kapi birden calinca ilk önce acmak gibi bir niyetim yoktu ama disarda bi öküs kapima wurduyu icin acmaliydim. Kapimin kirilmasini istemiyordum. Bide yeni kapi alacak kadar param yoktu. "GELIYORUM CATLAMA !" diye bagirip asaga indim. Kapiyi actigimda kimse yoktu "cocuklardan nefret ediyorum!" evet kesinlikle bunu gene bizim pesevenk komsunun cocuklari yapmisti. Ha. Ha. Cok komik. Kapiyi kapatacaken yerde mi mektup buldum. Üstünde "zeynep icin* yaziyordu. Elime alip iceriye girdim. Salona girib kendimi koltularin birinin üstüne atim. "PAT" diye bir ses geldiginde koltugunun kirilmamasini diliyordum.
Düzgüncene oturduktan sonda mektubu actim. Icinde yazan sey...
" selam zeynep..ben jimin..
Sey ben gidiyorum.
Hoscakal."
Gözlerimin doldugunu hisetdiyimde onlari disari biraktim. Nedemek ben gidiyorum hoscakal. Okadar yil birlikte okadar sey yazadiktan sonra hic bisey demeden sadece hoscakal mi demisti? Yok artik. Hayir. Bu bi saka olmali...
Aya kalkip jimin'in evine dogru kostum. Komsum oldugu icin hemen ordaydim. Kapiyi wurarken bide tekmeliyordum. Kapi birden acilinca dengemi kaybetip acan kisinin üstüne düstüm. Kafami yawasca , onun kim olduguna bakmak icin kaldirdigimda..ben sok ben iptal
"YA YINE MI SEN?! CEKIL ÜSTÜMDEN BENDEN NE ISTIYORSUN KIZIM?!"
Okadar yakinindayken biseylerin farkina warmistim. Yakisikliydi. Acik mavi tonlarda saclari wardi. Cidden ona yakisiyordu. Seker gibi acik bi tem rengi wardi..bi süre aca hasta mi diye düsünmüstüm. Ama sonra bana hayvan gibi bagirdinda hic hasta gibi bir sesi cikmadigi icin hasta olmadigini anlamistim.
Üstünden hemen kalkip "ah..sey. ASLINDA SENIN NE ISIN WAR BURDA?!JIMIN NERDE?!"
diye bagirdim.
"JIMIN KIM BE!? BEN BURAYI SATIN ALDIM! IKI AY ÖNCE,BURADA OTURAN COCUK. JIMIN MI NEDIR. Bana 2 ay icinde burayi satacagini söylemisti. Aslinda dün tasinacaktim ama o bana bügüne kadar beklememi söylemisti. ... Dur bidakika? Ben bunlari neden sana anlatiyorum ki?"
Gözlerim yine dolmustu. Iki ay önce'mi? Jimin.iki ay önce neden bu evi saatacagindan bana hic bisey söylememisti. We neden birden bire gitmisti?! Off.. Kafam patlicak.
"EEEOO? bisey söylesene kizim! Yada dur. Hicbisey deme sadece evimden cik!"
"EVINE KALMADIK LAN! CIKACAGIZ ZATEN!"
"SEN KIMSINDE BANA BAGIRIYORSUN? KENDINI NE SANEDIYORSUN? PRENSEZ MI? HER BOKU YAPABILECEGINIMI SANIYORSUN?" Diye bagirdiginda aklimda sadece iki kelime takilmisti.
Birincisi prensez ..ikincisi ise *sen kendini ne saniyorsun*
Bu kelimeyi coktandir duymiyordum.
"BANA SAKIN! AMA SAKIN BIRDAHA PRENSEZ DEME!"
"Iyi tmm simdi cik evimden, evimin kirlenmesini sevmiyorum" diyip gözlerini devirdi "senin bu evde olman bile bu evi kirletiyor benimle alakasi yok. Sirin"
Sirin aklima onun saclari yüzünden gelmisti.
"Sirinmi? Benimle dalga mi geciyorsun sen?!"
"Yaw he he" diyerek evinden cikip kafamdaki sorularla yanliz kalmak icin evime kitim.
"YOK ARTIK BIDE KOMSUM MUSUN! ALLAHIM BENI SINIYOR MUSUN?" diye gökyüzüne bakarak bagiriyodu.onu takmayip evime girdim. Al birtane daha pesevenk komsu.
Yatagima atladim. Jimini birakmiyacaktim!kesinlikle geri dönecekti! Döndügündede bana yasatgigi acinin daha beterini ona yasatacaktim!bu düsüncelerle uykuya dalmistim.
Sabah kalktigimda saat dokuzdu. Okula bir saat gec kalmistim. Umrumda miydi? Hayir.
Üstümü giyip disari ciktim. Artik her sabah beni arabasiyla okula götüren bir jimin yoktu. Yürümeye alismaliydim.
Okula wardigimda sinifima dogru yürüdüm. Etraf sesisdi. Birden siz calinca bütün ögrenciler sürü gibi siniftan cikti. Allahim sen bunlara akil wer diyerek sinifima girdim. Ama siramda gördügüm seyle sinirlerim yine yerinden ziplamisti. Insanlar beni sinir etmek icin mi dogmuslardi amk?!
