"Se- senin ne isin war burda?"
Kahretsin. Kekelemistim ama sözümün geri kalanini düzgün ve soguk birsekilde söyliyebilmistim.
Duygusus bir surat yerlestirdikten sonra tamamdir.
"Beni iceri almicak misin?"
Önce bas parmagila gösterdigi "iceri" ye baktim. Sonra yine ,artik görmek istemedigim surata.
"Ahh..evet" diyerek kapinin önünden cekildim. Iceriye girip "L" seklinde olan koltugun ortasina oturdu.
Bende ondan en uzakta duran tek koltukta oturdum.
"Baska birisini'mi bekliyordun? Sey...beni gördügünde yüzündeki gülümseme birden kaybolduda.."
Halimdaki tuyleri tek tek saymaktan waz gecip duygusuz bir sekilde gözlerine baktim.
"Evet. Baska birisini bekliyordum.
Seni görmemle sok olmustum.
Ne bekliyordun jimin?
Seni gördügümde kolarina atliyacagimimi? Beni öylece birakip gitikten sonra'mi?hah."
Diyerek sahte bi gülüs yoladim.
"Ah..tabikide hayir.
Sana gönderdigim mektubu okumadinmi? Orda gelecegimden ve geldigimde sana herseyi anlatacagimi yazmistim"
Mektub'mu? Ne mektubu be? Telefon denilen bisey war kardesim. 21yüzyildayiz ve o mektub mu yaziyor?
"Öyle bir mektub yok.
Hem telefon denilen bisey war haberin war mi jimin?" diyerek basimi yawascana yana eydim.
"Mejazlar siline bilir. Ama mektüblar saklanirsa sonsuza dek kaybetmesin."
Kafami dogrultup gözlerine baktim.
Biraz Pismanlik ve sevgi görüyordum.
Yada bana öyle geliyordu.
Gözlerini benimkilerinden ayirtmayinca pic smile yaparak
"Öylemi bay park?
Arkadaslarda sonsuzadek yaninda kaliyormus. Ama öyle olmadigini gördük. Demeki o mektubta bi ara kaybolurmus."
Dedigimde kafasini yere egdi.
Simdi onu üzdümu? Banane be. Onun beni nekadar üzdügünden haberi yok. Hayvan.
"Seni hic birakmamistimki.."
Bunu sesiscene söylemisti.
Birakmisti. Eyer bana gidecegini söyleseydi su an bu durumda olmazdik.
"BIRAKTIN!"
Diye bagirdigimda sinirle aya kalkmistim. Görünüse göre onuda sinir etmistim cünkü oda ayni hizla aya kalkti ve "BIRAKMADIM" diye bagirdi.
"LANET OLSUN BIRAKTIN ISTE!
BENI YANLIZ BIRAKTIN!
HERKES GIBI BEN TERK ETIN!
BENI HICBIRZAMAN BIRAKMIYACAGINI SÖYLEMISTIN!
HANI? NERDE O HER SÖZÜNÜ TUTAN PARK JIMIN? NERDE? SÖZÜNÜ TUTMADIN! SENDEN NEFRET EDIYORUM! GIDIGINDE BANA BISEYLER SÖYLESEYDIN SU AN BU DURUMDA OLMAZDIK! AMA SEN NAPTIN? HICBIRSEY SÖYLEMEDEN GITIN!" bunlari söylerken agladigimin farkinda bile degildim.
Jimin agladigimi görünce kafasini yawasca yere dogru eydi.
Bana cevap wermemesi beni daha cok sinirlendiriyordu. Iki elimide saclarima daldirip,saclarimi cekmeye basladim. "LANET OLSUN KI TAM SENI UNUTUGUMDA YINE KARSIMA CIKIYORSUN!"
Diyerek saclarimi biraktim.
Sahte kahkalar atmaya baslamistim.
"sen...sen...SEN GITIGINDE! BEN NE HALDE OLDUGUMU BILIYORMUYDUM? TABIKIDE BILMIYORDUN. ÖLIYORDUM BEN! ARTIK HAYATA TUTUNABILECEGIM HICBIR NEDENIM YOKTU CÜNKÜ TEK TUTUNDUGUM DALDA KOPMUSTU!"
Hizla nefes alip weriyordum.
Bogazim agrimaya basliyordu.
Tabi hayvan gibi bagirirsam.
"Ölmek istiyordum...sadece öl-"
"YETER!" diye bagrarak sözümü kesmisti. Yasli gözlerimi onun gözlerine bagladim. Gözleri doluydu.
Hayir hayir. Agliyordu.
"GITIGIM ICIN MUTLU OLDUGUMU MU DÜSÜNIYORSUN? GIDIPTE COK GÜZEL YASADIGIMI MI DÜSÜNIYORSUN? HERGÜN EYLENDIGIMI'MI?" derin bir nefes cekti ve konusmaya devam eti.
"HAYIR! HICBIRISINI YAPMADIM.
EYER KONUSMAMA IZIN WERSEYDIN SANA NEDEN GITIGIMI ANLATACAKTIM."
O bagirirken ben ona bosgözlerle bakiyordum.
"Gitmek istemiyordum. Yaninda kalmak istiyordum.."
