bugün gelecekteki derim kadar kırışığım
boşluğunu yutkunurken bile yaşlanıyor düşüncelerim
üç bacaklı bir masa gibi deviriyorum üzerime konulan her şeyi
duvarlarına çocukluğumu boyadığım ev yıkık
ve yaşamıyor kulaklarımda büyüdükçe kaybettiğim sesler artık
rüya alacaklı bir masal gibi üşüyorum peşinde gelmeyen o uykunun
hayalleri yok edenin ülkesinden gidemiyorum ne yazık
parmaklarım kaç kalem boğdu farkında değilim
seni yazmak kim bilir kaç ağaca mâl oldu cinnetim
dalgaları gün savuran ölüm acısı kan denizim
neden anaları piç doğurur da babaları taç takar milletinin?
kirpiklerin kilitliyor göz bebeklerini
tıpkı gaddar bir bakıcının verdiği cezalar gibi
her karanlık çöktüğünde seni biraz daha büyütürken
ben gittikçe küçülüyorum ışığını düşlemekten
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Git Denilmiş Lavinia
PoetrySen susarsın ölü oğullar gibi, ben yakacak ağıt bulamam. Kör olur bıçak ağız; kesilirim,konuşamam.
