Gözleri öyle siyahtı ki bir daha gündüz olmayacak sandım
teslim olmaya hazırdım
ama öyle özgürdüm ki tutamıyordum ellerindeki parmaklıkları
ulu orta yakılmıştı sanki ona gizlice değen yerlerim
yastık yüzünde terk edilmiş uykular gibi
yatağım artık bir ölüyü ağırlayan ev sahibi
hala varmışsın gibi deliriyorum
perdesiz bir evde teşhir ediyorum yalnızlığımı
yine de canı çekmiyor hiçbir kalabalığın
düşürüyorum sustuğum her şeyi
ses tellerimle boğduğum sırlarımı soluyor vicdanım
hala varmışsın gibi deliriyorum
atlıyorum çukurluğumdan imge bir göğe
çok mavi yutuyorum
hala varmışsın gibi deliriyorum
yokluğun öyle anlamsız bir dil ki
çözemiyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Git Denilmiş Lavinia
PoetrySen susarsın ölü oğullar gibi, ben yakacak ağıt bulamam. Kör olur bıçak ağız; kesilirim,konuşamam.
