her teli idam ipi saçlarında
ayrı ayrı asılır bölünmüş kişiliklerim
dağılır kalabalığım bir çığlık bakışınla
toplanır geceler iki kara yuvarlağa
adını çürütürken doğurgan ağız
acıyı ilk ben okurum
ve
düğümlenir derimin altındaki yeşil kurdelalar
ödüllenir başarısızlığım
yakılınca bahçemin ağaç oğulları
delirir göğsümdeki kanlı kuş
ve
kırar kafesindeki çok sevdiği aynayı
ne ona uçmak umudu bırakırlar
ne de bana kaçmak aklımdan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Git Denilmiş Lavinia
PoesiaSen susarsın ölü oğullar gibi, ben yakacak ağıt bulamam. Kör olur bıçak ağız; kesilirim,konuşamam.
