Ne gariptir kendine sığamayıp, başkalarında hiç yer kaplayamamak
ağırmak istemez bir türlü içimin gökyüzü
yuvarlanır adımın üzerindeki noktalar
ve yabancılaşırım kendime içimde kaçışarak
küçük bir zaman dilimi konur tabağıma
oysa dünyalar kadar açtır insanın özü
bilir, ve sever muhtaçlığımı
yakılır ağızlardayken baş kaldırının gölgeden yüzü
ve aydınlanır acılarımızla o arş sonsuza dek
sular mezarlarımızı göğün bahçevanı
kabul etmek istemez bir ölüyü daha fazla büyütemeyeceğini
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Git Denilmiş Lavinia
PoesíaSen susarsın ölü oğullar gibi, ben yakacak ağıt bulamam. Kör olur bıçak ağız; kesilirim,konuşamam.
