Duvarımdaki Oyukların Hala Boş

49 5 2
                                    


Bir pencere daha aç

burası hala çok havasız

içime çektiğim bir boğuluş

giderek derinleştirdiğim bir inilti kuyusu

sana çarpamadan tuz buz olan sesim

batıyor ayrılıklarıma sanki

duvarımdaki oyukların hala boş

ve acımı bölüşüyor benimle

çıkmaya her yeltenişimde biraz daha dibe çekiyor kaosum

Rengi hala deli gözümün

ama artık her güneşte sana çalıyor.



Git Denilmiş LaviniaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin