Git Denilmiş Lavinia

Umuda Çelenk

Hasatıdır anevrizmalar hüzün bağlarımın
birini koparsanız, kurur tüm soy ağacım 
inanın

Yine de seni büyütür içimin et toprağı, hem de öyle çok büyütür ki
yaşlanır ve ölürsün apansız
kim bilir.
evet hala çok anaç bir şefkat bu hak etmeyene

bir damla düşsen, bir kızıl ırmak yetiştirmeye hazırdır arazim
bölünsemde kendimden, bilirim seni tamamlayarak azaldığımı
adını tükürecek bir surat bulamadığımda
yüzünü bıraktığın bir ayna ararım 

hem kendimle yüzleşmek iyi gelir bir yapay teselliyle
belli mi olur?

Su değmeyen köklerimi ıslatırsa suistimaller
bir umudun cenazesine çelenk açar mimiklerim
mühürsüzse eğer geçerli saydığın ihtimaller
geçmişimi doldurduğun o şeffaf sandığa
eminim geleceğimle birlikte ben de sığarım.