Göğe astım resmini, mavi değil artık gözleri tanrının
çekildi odamın kara güneşi, sürgülendi ağızları koca adamların
birer birer yandı içimde siyah meşaleleri ve böylece öğrendim ışığın her zaman günü getirmediğini
Kendime ait değilim, bir eşyasıyım evrenin
eskiyeceğim ve değiştirilecek mevcudiyetim bir yenisiyle
gezdirirken bir köpek gibi acımı içimde
onun da gömdüğü bir kemik olacağım günün birinde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Git Denilmiş Lavinia
PuisiSen susarsın ölü oğullar gibi, ben yakacak ağıt bulamam. Kör olur bıçak ağız; kesilirim,konuşamam.
