The Lost One (ThomAra)

Fifteen

"Ara?"

I smirked. "Surprised? Pwede mo naman i-cancel anytime." pagtataray ko sakaniya. She smirked and sat in front of me. "Hindi ka parin nagbabago." napailing nalang ako.

Nire-schedule ko ang meeting ko with Arra para sa kasal nila ni Axel. Hindi ko kasi talaga kinaya yung pagkikita namin ni Thomas. I also think na mas mabuting kami nalang ng bride ang mag-usap, wala namang magandang maidudulot yung kapatid ng groom. Basically, ayoko siyang makita.

"I hope hindi na maulit yung nangyari last--" pinutol ko na ang sasabihin niya. "Let's just talk about the wedding, Arra." natahimik naman siya at tumango nalang.

This is already the 3rd time I saw her. I would be lying if I say na okay na ako kay Arra. Because I'm definitely not.

"I'm sorry. Alam kong hindi na natin mababalik yung dati, pero Vic naman." she said with a sad tone. "Arra, please. Let's just talk about the wedding." madiin kong sabi. Tumahimik na siyang muli at binuklat ang inabot kong portfolio ng preparations and packages.

Habang tumitingin siya, umorder na muna ako ng pagkain namin. Ayoko namang matuyuan ng laway dito.

"Bakit pala hindi mo na pinasama si Thomas, yung kapatid ni Axel? Magkakilala ba kayo?" tanong niya. Saglit namang nanlaki ang mata ko at umayos ako ng upo. "N-no. Hindi lang ako komportable kausap siya. Besides, that man has to seek some manners." walang gana kong sabi. Nakatingin parin sakin si Arra, na tila ba hindi naniniwala sa sinabi ko.

"If you say so, Vicky. I know you'll get along well." yun lamang ang sagot niya at tumingin muli sa binabasa. Wtf, I almost cringe hearing that name 'Vicky'.

Several minutes passed and dumating narin yung food. "Let's eat first." pormal kong sabi.

Binaba na sa harap namin ang pagkain, at inabot ko naman kay Arra ang pagkain na kinuha ko para sakaniya.

"Looks like hindi mo parin pala nakakalimutan." sabi nito sakin. I know she's reffering to the salad I ordered for her. It was the exact same only salad she eats. Dito kami nagda-dine out nila Mommy dati.

"I forgive, Arra. But I do not forget. Eat." yun lamang ang nasabi ko at kumain na. Nakita ko naman ang pag-ngiti niya. "It's really nice to see how much you've changed." she said.

[18 months ago]

"Ara, hindi ka ba talaga kakain?" ilang beses nang tanong sakin ni Jeron. Umiling lang ako at naramdaman ko naman ang paglapit nilang mag-asawa sa kama ko.

"Ara, please. Kumain ka naman. Tignan mo, nangangayayat ka na." sabi ni Mika sakin. Hindi na ako umimik.

I am devastated.

Hindi ko alam kung bakit ganito ang epekto sakin ng pag-alis ni Thomas.

Hindi na bago sakin 'to. Naiwan na rin naman ako dati. Pero bakit sobrang bigat nitong nangyari? I don't know. Maybe because I don't have enough reasons to say na tama lang na iniwan niya ako. I don't have enough reasons kung bakit kailangan niyang umalis.