Who are you?

Chapter 20 - Deal

Sasamahan daw ako ni Tristan papunta sa bar kasi hanggang ngayon andoon pa rin ang kotse ko. Out na kami ngayon sa work. Pinaalala niya sa akin na kunin daw namin ang kotse ko. Ano bang meron sa Tristan na ito? Napaka-unpredictable ng ugali niya. Walang imik akong sumakay sa kotse niya.

Habang nasa biyahe kami, diretso lang na nakatingin si Tristan sa kalsada na nagmamaneho. To break the silence, I need to say something.

"Tristan!" tinawag ko ang pangalan niya to get his attention.

Hindi siya tumugon. Nung tiningnan ko siya parang ang lalim ng iniisip niya.

Muli ko siyang tinawag, "Tristan!" at napalingon na siya sa akin this time. "Bakit?" Tugon niya.

"Mukhang ang lalim ng iniisip mo." Walang alinlangan kong sagot.

Muli niyang itinuon ang tingin sa kalsada habang nagmamaneho at saka nagsalita, "Xandra, don't get caught."

Nagulat ako sa sinabi niya. "Don't get caught saan?" Napakunot ang noo ko dahil sa sinabi niya.

"Basta," seryoso siyang nakatingin sa kalsada.

"Did you really mean to say sorry the last time you went into our house?" out of nowhere I asked him. I think he'll not respond but I'm wrong.

"Yes, I shouldn't say those stupid words to you." Matipid niyang sagot.

Napangiti naman ako sa sinabi niya. Siguro nabigla lang siya noon kaya nasabi niya yung mga ganoong bagay.

I saw him smirking. What the F? Nakita ba niyang napangiti ako?

"You're smiling, you look so stupid."

Nag-usok yung ilong ko dahil sa narinig ko.

"Hindi ko talaga akalain na ganyan ka ka-mean. Ngayon mo lang ipinakita yung other side mo." I said exasperatedly.

"Well, that's my other side and you've nothing to do with it." He said with a blank expression on his face.

"Wow! As if I have something to do with your damn other side. Spell ASA.. I-K-A-W.." I said sarcastically.

He just stared at me blankly and went back to eyeing the road.

I sighed. Mas mabuti pang tumahimik na lang. Malapit na kami sa bar. Ano na kayang nangyari kay Drake? Hindi pala siya nagrereply sa mga text ko. He didn't even answer my phonecalls. Geez! I'm so worried kasi ako ang nagdala sa kanya dito sa bar tapos pinabayaan ko lang siya. Parang ang sama ko namang tao. Tristan snapped me from my thought. "We're here Xandra."

"Okey, thanks for a wonderful ride. Baka naman sabihin mo hindi ako nagpasalamat kasi the last time na hinatid mo ako sa amin you said thank you for a wonderful ride with a sarcastic tone. Sige bye. Thanks."

"Oo na, bakit ba ang daldal mo?" Iritable niyang tanong.

"What is it you anyway? I gotta go. Bye." At bumaba na ako ng kotse niya. Nakita ko naman kaagad ang kotse ko. Hm! Naisipan ko lang pumasok sa bar at hindi muna dumiretso sa kotse ko.

Umupo na ako sa stool malapit sa bartender.

Umorder ako ng tequila. Mag-isa na naman ako. Hindi na nadala. Stress reliever ko lang naman ito.

Uminom ako nakakatatlo pa lang ako parang blurred na ang tingin ko.

May humila sa braso ko. Geez! Sino ba ang humila ng kamay ko? Pagtingin ko sa likod, may nakita akong lalaki mga around 20 ang edad. Matangos ang ilong, matangkad, maputi, at chinito.

"Miss, mukhang mag-isa ka lang at walang kasama. Tamang-tama nag-iisa din ako." He smirked.

Nahihilo na ako. The guy dragged me. Saan niya ako dadalhin? Hindi ko na kayang manlaban dahil I really felt dizzy.