Special

Chapter 48.

ΑΝΟΙΓΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ,
και η Charlene προχωράει πρώτη μέσα στο σπίτι. «Ντρέπομαι.» μου λέει σιγανά και στροβιλίζω τα μάτια μου. «Χαλάρωσε..» της ψιθυρίζω. «Αγχώνομαι κιόλας. Πήραμε μόνο ένα μπουκάλι κρασί.» γκρινιάζει. «Χαλάρωσε.» επαναλαμβάνω τοποθετώντας τα χέρια μου τώρα στους ώμους της. Την τρίβω αργά εκεί και της αφήνω ένα φιλάκι στη μύτη της.

«Δεν υπάρχει κάτι για να αναστατωθείς ή να αγχωθείς ρε μωρό μου. Απλώς πάρε βαθιές ανάσες. Όλα καλά. Ήδη σε λατρεύει η μαμά μου. Δεν υπάρχει κάτι να υποδείξεις για να το κάνει. Ήδη το κάνει. Είσαι υπέροχη.» της τονίζω. Η Charlene κλείνει τα μάτια της και παίρνει μεγάλες βαθιές ανάσες για να ηρεμήσει. «Έτσι...» της ψιθυρίζω. «Είσαι πιο δυνατή από όσο νομίζεις.» της λέω ενθαρρυντικά.

«Ω και εσύ πρέπει να είσαι η Charlene!» η τρανταχτή φωνή της μαμάς μου ηχεί στο χολ και αμέσως γυρνάμε τα κεφάλια μας και την κοιτάμε. Στέκεται μπροστά μας πλέον, φορώντας ένα φουλάρι γύρω από το κεφάλι της, βαμμένη όμορφα στο πρόσωπο. Έχω καιρό να τη δω έτσι βαμμένη, βασικά πάρα πολύ. Χαίρομαι. Αν και χλωμή κάπως, έτσι δείχνει καλύτερα. Και είναι ακόμη πιο όμορφη από κάθε μέρα.

Καθαρίζω το λαιμό μου και κάνω ένα βήμα πίσω. «Μαμά από εδώ η Charlene. Charlene από εδώ η μαμά μου, η Anne.» τις συστήνω εγώ μεταξύ τους. Η Charlene κομπιάζει. «Γεια σας, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω, κυρία.» λέει στη μαμά μου κοκκινίζοντας. Φέρνω το χέρι μου στο στόμα μου και χαμογελάω κρυφά πίσω από αυτό για να μη με δει. Είναι τόσο γαμημένα χαριτωμένη.

«Ω λέγε με σκέτο Anne, γλυκιά μου! Αχ τι όμορφη που είσαι!» λέει γρήγορα η μαμά μου και έπειτα τραβάει την Charlene σε μια σφικτή αγκαλιά. Νιώθω πως την άρπαξε απότομα και η Charlene θα παγώσει ή θα νιώσει περίεργα.

«Ήρεμα μαμά.» κάνω ένα βήμα μπροστά μα βλέπω πως η Charlene τελικά ανταποδίδει την αγκαλιά ήρεμα και ήσυχα. Σφίγγει τη μαμά μου και χαμογελάει καθώς τα μαγουλάκια της πιέζονται τόσο που γίνονται πιο έντονα. Η γλυκιά μου.

«Αυτό είναι για εσάς.» δίνει το μπουκάλι με το κόκκινο κρασί που αγόρασε για δώρο η Charlene στη μαμά μου αμέσως μετά αφότου τελειώνει η αγκαλιά τους. «Ω πολύ ευγενικό εκ μέρους σου γλυκιά μου. Δεν ήταν ανάγκη.» γελάει η μαμά παίρνοντας το μπουκάλι προσεκτικά από τη Charlene.

«Ο γιος μου ο ανεγκέφαλος δε σου είπε πως δεν χρειαζόταν να φέρεις κάτι;» περπάτησε από το χολ, ευθεία στο διάδρομο η μαμά και έπειτα έφτασε μες τη κουζίνα. «Βασικά με εμπόδισε να σας πάρω γλυκά ή ένα δωράκι. Συγγνώμη που ήρθα τώρα μόνο με ένα κρασί.» απαντάει η Charlene και γυρνάει να με κοιτάξει. Στεκόμαστε ακόμη οι δυο μας στο χολ.

«Πήγαινε μαζί της, ευθεία προς τη κουζίνα.» της λέω ψιθυριστά. Η Charlene αναστενάζει γνέφοντας θετικά και έπειτα προχωράει μες τη κουζίνα. «Μην ακούω ανοησίες! Δε χρειαζόταν τίποτα! Κάθισε καλή μου.» ακούω τη μαμά να λέει. «Είσαι καλά; Τι θέλεις να σου προσφέρω να πιεις για αρχή;» ήδη κουβεντιάζουν περαιτέρω όταν μπαίνω εγώ στη κουζίνα, ενώ ο Sinatra τραγουδάει από το σαλόνι το 'The Way'  δυνατά. Καλή επιλογή μαμά.