Falling in Love Unconsciously

Chapter 23

a/n: I dedicate this chapter to her, becuase she's the one who motivates me to update this chapter. LOL. Thank you so much, your comment means a lot to me. God Bless :) xx

PS: Sorry for the long wait

Vote.Comment. <3

---

'sorry'

KENT'S POV

Nandito ako ngayon nakaupo sa bench sa seaside. Nakatingin lang ako sa palubong na araw. Hindi ko alam ang nararamdaman ko, nalulungkot ba ako o nasisiyahan? I feel weird, there’s inside of me that feels emptiness i think i’m missing someone. I feel lonely, I feel bored, I feel like I’m all alone, no one’s beside me. Parang mayhinahanap-hanap ako. Someone is missing.

Maya-maya, I heard a familiar voice calling my name

“Kent” I turn to see who’s calling me. I saw a very lovely-innocent smile of the love-of-my-life Kate. She’s standing there wearing her usual outfit— a simple dress and flat shoes. Ito and trademark niya. Ganyan siya manamit, sobrang simple at napaka adorable niya. Siya ang pinaka simpleng babae na nakilala ko sa buong buhay ko. Siya ang pinakamabait, pinaka sweet. Sabi nga nila hindi makabasag pinggan. Kaya i felt bad when I hurt her.

Nakatulala parin ako sa kanya. Hindi ko alam kung totoo ba ito ang na kikita ko or i’m just hallucinating?

“I’m back, kent” She said with her sweet voice. I miss her voice so much. She’s the sweetest person I’ve ever known. She’s the PERFECT girl, yan ang sabi ng lahat. Agree naman ako dun.

“K” yan ang unang lumabas sa bibig ko. Tumayo ako at dahan-dahang lumapit sa kanya. She’s 10 meters away from me. I feel excitement. I wanna hug her, kaya siguro ang lungkot-lungkot ko kanina, feeling ko may kulang sakin. ngayon alam ko na, si Kate ang kulang.

Habang papalapit na ako sa kanya, i can’t understand what I feel. Parang may mali, I don’t know. I look at her, she’s still smiling, pero habang tumatagal, parang nag fe-fade ang mukha niya. Habang papalapit ako, parang umiba yung mukha niya. Mga 3 meters nalang ang layo ko sa kanya pero hindi na si Kate ang nakikita ko kundi si Gab. I stopped. What’s happening? Gab’s standing with her usual grin, that’s her usual face pag inaasar niya ako.

“Patay ka sakin kent” Sabi niya habang papalapit sakin. Nagulat naman ako dahil may nilabas siyang sandok sa likod niya at hinabol ako. I don’t know pero tumakbo ako. What the hell is happening???????????

*blaaaaaaggggggg*

Aray! Nalaglag ako sa kama ko. What was that? Is that a dream or nightmare? Ang ganda na eh, nakita ko na si Kate na bumalik, pero bakit nasali si Gab sa panaghinip ko? Weird! Hindi ko alam. Nakakainis. Bakit pa siya pumasok sa panaghinip ko, iniiwasan ko na nga siyang isipin eh. I know in myself that she doesn’t need me anymore. May bago na siya. Damn! Bakit ganito ako makareact?! Ilang araw na hindi kami nag papansinan. Naiinis na ako sa sarili ko, hindi ko na alam ang ginagawa ko.

Galit ako! I don’t know kung kanino ako galit, sa sarili ko or sa kanya or sa kay Sean. Ewan! Ako naman kasi, sinabihan na nga niya ako na mas gusto niya pinsan ko kasi ma bait, ako naman si Gago nag aalala parin sa kanya, kahit ganun na ang mga sinabi niya sakin. Sa totoo lang, na galit ako sa mga pinagsasabi niya sakin nung nag away kami. Eh sino ba naman ang hindi magagalit kung ganun na sabihin sayo? Na pinag titiisan kalang niya?

Uminit na naman ulo pag naalala ko yung mga sinasabi niya sakin. Gago naman kasi ako, ayaw na nga sakin hindi ko parin maiwasan mag alala sa kanya. I admit it, gabi-gabi ako nag aalala sa kanya kung nakauwi na siya, palagi ko pa siyang ni-check kay megan. Tell me guys, am I that pathetic? Ugh! I can’t stop myself from worrying. Lalo na nung Thursday, nung sabi ni megan na hindi pasiya nakauwi. Eh gabi na nun. Kaya nataranta na ako, baka kung ano na nangyari dun, yun naman pala nag date lang. Isang malaking sampal talaga sa sarili ko nung nakita ko siyang lumabas sa kotse ni Sean nung gabing bumalik ako sa apartment nila nung hindi ko siya na kita.