We are a secret, can't be exposed.(Larry Stylinson-1D Atty 2013 En iyi BoyxBoy)

A Love That Changed The World

1 Bölüm daha ve sonra Macera asıl konu :D

İyi okumalar! :)

Saçları eskisi gibi bukle bukle değildi, kısalmıştı, hafif yanlara doğru düzleşmiş ve ön tarafı kabartılarak arkaya atılmıştı. Dar siyah pantolonu ve fit vücudunu gösteren siyah kırmızı kareli gömleğinin önü açıktı içine beyaz bir tişört giymişti. Ayakkabıları kahverengi botlardı. Siyah gözlüğünü gözünden çıkarıp, saçının üstüne getirdi. Boyu da uzamıştı sanki.. Değişik gözüküyordu gözüne Harry Louis’in. Sanki olgunlaşmış gibiydi. Louisin içine birden bire anlamını bilmediği bir hüzün kapladı, gözleri dolar gibi oldu ama toparladı kendini sanki 10 yıldır görmüyormuş gibi hissediyordu. Koşarak sarılmak istedi ama o orada öylece duruyordu, Louis in görüş alanına girmeyen salona bakıyordu. Louis hızlı bir hareketle kollarına atılmak istedi, ama Harry adımını geri çekti. Eliyle salonda oturan adamı işaret etti.

‘’İşte bu benim yardımcım.’’

‘’Mike. Memnun oldum.’’

‘’Ben de.’’

Kısık çıktı Louis’in sesi, beklediğinden daha sessizdi ortam. O daha çok Harry’nin neşeli kahkahasını duymayı arzuluyordu. Bu adamın ne işi vardı ki burada? Gitmeliydi bir an önce. O gittiğinde doya doya öpebilecekti sevdiğini..

‘’Kahve alır mısın Mike?’’

‘’Tabi Harry.’’

Louis’in içinden adamın gitmesini ne kadar çok istemesine rağmen Harry sanki kalması için bahaneler arıyordu. Yalnız olmaktan mı korkuyordu? Bunca zamandır içlerinde birikmiş olanları duymak istemiyordu kulakları belki de.. Gerçi o baktıklarını da görmüyordu ki..

‘’Eee Louis Harry’nin anlattığına göre uzun zamandır arkadaşsınız?’’

‘’Aslında biz arkadaş değili-‘’

Harry öksürük sesiyle böldü, Louis’in konuşmasını ve devam etti.

‘’Arkadaş değiliz, kardeş gibiyiz aslında.’’ Sahte bir gülümseme yolladı, buruk bir acı kapladı tüm bedenini Louis’in. Düşündüğü başına gelmişti işte. Harry değişmişti. Sevdiği çocuk, genç adam artık bir yetişkindi.

Yetişkindi ama, öyle değil. Duygusuzca olgunlaşmıştı, Aşkla değil. Tek dilediği buydu Louis’in her daim, Harry’i diğerlerinden farklı kılan tek şeydi onun için, aşkla tanışmamış bir çocuk olması.. Şimdi ise aşkı görmezden gelerek büyümüş bir adamdı. Gördüğü adamla, tanıdığı çocuk arasında büyük bir fark vardı artık. Yaş ile oluşmuyordu bu fark, içindeki aşk ile oluşuyordu. İşte o an anladı Louis. Artık ne dese boştu, ne de olsa bu yetişkin öldürmüştü aşık olduğu çocuğu.

*

Gece olduğunda ikisi de uzun zamandır, birlikte uyumadıkları yatağa uzandılar. Beyaz duvara bakıyordular dalgın dalgın, sanki akıp giden hayatlarını bir kez daha gözden geçiriyormuş gibi. Derin bir nefes aldı Harry, söyleyecekleri karşısında ihtiyacı varmış gibi hissetti.

‘’Onlara ikimizden bahsedemem.’’

‘’Biliyorum.’’

‘’Gerçekte kim olduğumu söyleyemem, anlamazlar bunu.’’

‘’Biliyorum.’’

‘’Louis- Üzgünüm, her şey için.’’

‘’Ben de.’’

‘’Bu kadar mı? Koskoca 1 yıl ve sen sadece Ben de mi diyorsun?’’

‘’1 yıl mı? 1 yıl değil Harry. Sen benden daha çok öncelerinden uzaklaştın. Her şeyi gizleyelim dediğimde bütün hepsini ben başlattım. Şimdi de cezamı çekiyorum.’’

‘’Senin suçun falan değildi, bunu ikimizde istedik. Şimdi istesen söylerim herkese.’’

‘’Yapamazsın.’’

‘’Nereden çıkarıyorsun onu?’’

‘’Buraya Merhaba demeye gelmedin Harry, buraya Elveda demeye geldin.’’

Louis Harry’nin suskunluğu karşısında haklı olduğunu biliyordu. Gözünden damlalar yastığa doğru süzülüyordu. Başını yana döndürüp, hıçkırıklarını saklamaya çalıştı ama nedense gecelerdir sessiz olan hıçkırıkları bu gece kasırgaya dönüşmüştü. Harry sarılmak istedi, kollarını öne doğru uzattı ama yapamadı.. Buna gücü yetmezdi. Elveda demek daha zor olurdu o zaman.

Diğer  tarafa dönüp gözlerini kapadı. Onunla geçirdiği son gecesiydi… Ayrı yataklarda aynı hayallerde görüşmek üzere ayrıldılar..

*

Louis’in aklına o gece geçmişte Harry ile bir kitap hakkında yaptıkları yorumlar geldi. Ne kadar da doğruydu tüm konuştukları;

 Louis;

‘’Bir aşk ne kadar dünyayı değiştirebilirdi ki?’’

‘’Bir aşk dünyayı değiştiremez ama dünya bir aşkı değiştirebilir.’’

‘’Hah! Güzel noktaya değindin. Ama değişen aşk değildi, değişen kendisiydi Harry.’’

‘’Kendisi mi? Yapma ama nasıl olabilir? Birbirlerine o barda gördüklerinden beri deli gibi aşıklar, onca şeye rağmen aynı kalanlar sonradan nasıl değişebilir?’’

‘’Sonradan değişenler aşık değillerdir, onlar aşkın köleleridir.’’

‘’Anlamıyorum.’’

‘’Anlamıyorsun çünkü sen hiç bir o kadar yakınken bir o kadar da uzak olmadın.’’

‘’Mesafe miydi tüm sorun?’’

‘’Mesafe sorun değildi. Sorun gözle görülmeyen duvarlardı.’’

‘’Kim yarattı o duvarları?’’

‘’Acı çekmeyi göze alamayanlar.’’

‘’Hala kafam karışık, eğer ben aşık olsaydım ve sevdiğim kişiden uzak kalmak zorunda olsaydım, bunu yapamazdım. Kim ne derse desin yanında olurdum.’’

‘’Bazen yanında olmak uzağında olmaktan daha acı verir insana.’’

‘’Eğer acılarını birlikte taşıyabileceğin birisi olursa olmaz.’’

‘’Her insanın yükü kendine, başkasının olanı kaldıramaz, altında ezilirsin.’’

‘’Başkasının değil, aynı acıyı paylaşıyorsanız zaten o acı ortaktır, ezilirseniz de birlikte girersiniz o yükün altına.’’

‘’Çok gençsin bunu anlamak için belki de..’’

‘’Belki de çok gencim.. aşkı tanımayan küçük bir çocuğum.’’

‘’Sana her şeyi öğreteceğim, aşkımızla büyüyeceğiz.’’