We are a secret, can't be exposed.(Larry Stylinson-1D Atty 2013 En iyi BoyxBoy)

Story Of My Life

Hahaha! Sonunda konuya gelebildik valla ben çok yorulmuştum :D Eğer herhangi bir kısmı anlamayan ya da yanlış yaptığımı falan görürseniz yorumda belirtin bazen unutabiliyorum :D

İyi okumalar! :) 

‘’Uyanıyor.’’

Başımda ki feci ağrı vücudumun kaskatı olmasını sağlıyordu, yüzümü gıdıklayan şeylerden kurtulmak istedim fakat kolumu değil kaldırmak kıpırdatamadım bile. Göz kapaklarım ağır bir yükün altından kalkmışçasına hafiflemişlerdi. Gözüme giren parlak beyaz ışık yüzünden birkaç dakika etrafı bulanık olarak gördüm. Suratımı kaşındıran şeylerin bana bağlanmış kablolar olduğunu fark ettiğimde bağırmak istedim, onları çıkarmaları için ama sesim o kadar kısık çıkmıştı ki duyabildiklerini sanmıyorum.

‘’Harry, Harry Aman Tanrım!’’

Annem ağlıyordu, Gemma da öyle hem ağlıyorlar hem de birbirlerine sarılıp ‘Tanrıya şükür’ diyorlardı.

‘’Kablolar’’ dedim rahatsızlığımı belli ederek.

‘’Çıkarın şunları lütfen.’’ Annem yalvarıyordu adeta. Hemşire doktorun izniyle yüzümdeki anlamsız şeyleri çıkardı. Şimdi daha rahat konuşabilirdim.

‘’Neden hastanedeyim?’’

‘’Harry.. Hatırlamıyor musun?’’

‘’Neyi? Mona nerede? En son Louis ile birlikte evdeydim. Neden buradayım ben bir dakika Louis nerede?’’ Elim ayağıma dolaşmıştı, aklıma gelen soruyla kalp atışlarım düzensizleşmişti, bana bağlı olan makinenin sesi daha çok çıkıyordu.

‘’Nerede o? Anne Louis nerede? Gemma söylesenize Louis nerede!’’ Çıldırmak üzereydim ağızlarını bıçak açmıyordu. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı.

‘’Harry, sakin ol. Daha yeni uyandın lütfen bebeğim.’’

Ani bir hareketle doğrulmak istediğimde, sanki tüm vücuduma bıçak geçiriliyormuş gibi bir acı hissettim, acı içinde inleyerek kendimi tekrar yatağa bıraktım. Annem eğilip elimi tuttu, ağlıyordu.

‘’Seni nasıl özledim bilemezsin Harold.’’

‘’Daha yeni görüşmüştük Anne, biliyorum işim yüzünden pek görüşemedik ama..’’ Birden duraksadım. Açıklama yapmam saçma hissettirmişti Louisi bulmalıydım önce.

‘’Louis’’ dedim.

‘’O kim bebeğim? Hangi işinden bahsediyorsun? Tanrım..’’

Doktora doğru ayaklandı, sonra Gemma’ya ufak bir bakış attı; ‘’Bu bir mucize olmalı.’’ Dedi hıçkırıklar içinde.

‘’Anne, ağlama artık ufak bir baygınlık neden bu kadar üzüldün anlamıyorum.’’

‘’Ne?’’ Odada ki herkes verdiğim cevap karşısında şaşırmış gibiydi.

‘’Ne yani? Durumum ne kadar kötü olabilir ki?’’

Doktor ‘Sizi yalnız bırakalım.’’ Diyerek odadan ayrıldı. Gemma sandalyeyi yatağıma doğru çekip oturdu.

‘’Harry Mona ile partiye gittiğiniz geceyi hatırlıyor musun?’’

‘’Evet Tanrım Gemma tabi hatırlıyorum.’’

‘’Ama partiye asla varamadığınız geceyi?’’

‘’Neden bahsediyorsun sen? Delirdin mi? Partiye tabi ki gittim ve sıkılıp geri döndüm.’’