We are a secret, can't be exposed.(Larry Stylinson-1D Atty 2013 En iyi BoyxBoy)

You Can't

Uzun sürdüğü için çok üzgünüm yeni bölümün gelmesi :( Elimden geldiği kadar bu bölümü uzatmaya çalıştım. Umarım beğenirsiniz.

İyi okumalar! :)

Dün gecenin verdiği rahatlıkla yatakta doğruldum, gözlerimi odada gezdirip yanımda uzanan Lou’ye döndüm. Saatlerce onu izleyebilirdim, kafamı yastığa bıraktığımda kokusunun ciğerlerime gidişini, dokunuşlarının hafızamda tekrar tekrar oynatıldığını hissediyordum. Parmaklarımı dağılmış saçlarının arasından geçirdim, mırıldanma gibi bir ses çıkardı kurumuş dudaklarından. Ona doğru eğilip dudaklarımı onunkilere bastırdım, uykulu mavi gözlerini benimkilere dikti.

‘’Günaydın.’’ Sesindeki huzuru verebilecek başka bir şey tanımıyordum.

‘’Günaydın sevgilim.’’ Munzurca gülümsedi, boynuna doğru sokulup dudaklarımı sıcak teninde gezintiye çıkardım.

Tek bir gece beni ona aşık etmeye yettiyse, koca bir sonsuzluk ne yapar diye düşünüyorum bazen. Ona verebileceğim hiçbir şey kalmadığında hala benimle olmak ister miydi? Yaşlandığımda bunaklıktan ortalıkta gezinip dişimi aradığımda hala bana bugün baktığı gibi bakabilecek miydi? Belki seçimleri değişir, artık benden hoşlanmazdı.

‘’Sorun  ne?’’ Farkında olmadan boynunda düşüncelerime dalmıştım.

‘’Hiç, üzgünüm.’’ Yatakta doğrularak, benimde doğrulmamı sağladı.

‘’Yine aklında hangi tilkiler geziniyor Harold?’’ Elini boynuma sıkıca doladı.

‘’Sence yaşlanınca hala yakışıklı olur muyum?’’ Bir kahkaha kopardı.

‘’Kara kara bunu mu düşünüyordun bebeğim? Bazen gerçekten sorunların olduğunu düşünüyorum.’’

‘’Ciddiyim Lou. Çevremdeki çoğu kişi artık yaşlanmış karılarıyla ilgilenmiyordu.’’

‘’Neyse ki kadın değilsin Harry.’’

Rahatlatıcı bir gülümsemeyi suratına yerleştirip, burnunu saçlarımda gezdirdi. ‘’Avantaj.’’ Dedim boynuna sokulurken.

Çok geçmeden dışardan sesler gelmeye başlamıştı, sanki biri taşınıyor gibiydi. ‘’Duyuyor musun?’’ yataktan kalkarak pencereye ilerledim.

‘’Yatağa geri gir Harry, soğuk burası.’’ Perdeyi biraz araladığımda siyah bir araba evimizin önünde durmuştu, bağajdan bir şeyler alıp karısına veren orta yaşlı bir adam vardı.

‘’Burada birileri var Lou, tanımıyorum.’’ Louis oflayarak yataktan çıkıp yanıma geldi, perdeyi araladığında hızlıca geri kapattı. ‘’Annem.’’ Dedi yüzü kaskatı kesilmişti. ‘’Harika, onlarla tanışmayı istiyordum!’’ odanın diğer tarafına gidip dün akşam çıkardıklarımızı geri giymeye başladım. Louis benim kadar mutlu gözükmüyordu. ‘’Harry, gitmelisin.’’ Tişörtümü üstümden geçirip gözlerimi ona diktim, doğru mu duymuştum?

‘’Anlamadım Louis?’’

‘’Gitmelisin, seni görmemeliler. Arka kapıdan çık fark etmezler bile çabuk ol.’’

Louis beni apart topar salona çıkardı, ön tarafı kontrol ettikten sonra mutfağa doğru ilerledim. ‘’Telefonum!’’ yatağın üstünde unutmuştum. Louis koşarak içeriye girdiğinde neden beni apar topar göndermeye çalıştığını düşünmek istemiyordum.

‘’Tatlım, bunları buraya bırakıyo- Aman Tanrım! Mark!? Evde biri var!’’

Louis’in annesi elindeki poşetleri bana doğrultmuş, Bay Tomlison’a sesleniyordu. Korkudan mutfakta ne yapacağımı şaşırmış öylece duruyordum. Louis nefes nefese içeri girdiğinde bir bana bir de Annesine baktı.