We are a secret, can't be exposed.(Larry Stylinson-1D Atty 2013 En iyi BoyxBoy)

We Belong To Each Other.

Merhabaa :D Bu bölüm aslında çabuk yazdığım için pek hoşuma gitmedi :( Ama yine de elimden geleni yaptım. +100 okunma ve +10 vote ve yorumda yeni bölüm gelir. Bu bölümde bana katkıda bulunan ''Ruh Öküzüm'' e teşekkürlerimi sunuyorum. Multimedia <3 Bu arada Video bana ait değil ama ondan esinlendiğim için yayınlamak istedim. Bu bölüm o kadar uzun değil sadece şarkı kısmı var onun için. Neyse çok konuştum. İyi okumalar :)

Hafta sonu gelmiş çatmış ve biz son hazırlıkları yapıyorduk. O günden beri –yani şu araba olayı- Mona yakamı bırakmıyordu. Sorular sorarak peşimden ayrılmıyordu ki hiç birine verebilecek doğru düzgün bir cevabım yoktu. Louis ide görmemiştim zaten belki de benden kaçıyordur kim bilir.

Son birkaç parça eşyayı da atıp bavulumu kapattım, askılıktan montumu da alıp çıkacakken Mona nın bağırdığını duydum. Yine o duruşu yapıyordu koşarak yanıma gelmiş işaret parmağını göğsüme koymuştu Hadi ama yine bir fikri vardı.

‘’Bence Louis i de davet etmeliyiz’’ dedi 32 diş sırıtarak ‘’Zekice’’ dedim adımlarımı sıklaştırıp arabaya bindim.

‘’Hadi ama o geceden beri onu düşünmüyor musun zaten, naz yapmayı bırak’’

Kontağı sinirle çevirip ona döndüm ‘’Arabadan atılmak istemiyorsan sus’’

Sinirle önüne dönmüş kollarını göğsünde birleştirmişti. Yol boyunca benle konuşmadı ya da radyoda çıkan favori şarkısına eşlik etmemişti. Bu tripli halleri ne kadar sinirimi bozsa da bir o kadar işime yarıyordu. Düşünmeme olanak sağlıyordu. O geceyi. Her düşündüğümde tekrar yaşıyormuş gibi hissediyordum. Ama sonda söyledikleri kalbimi paramparça etmişti belli etmesem de. Benimle bir oyuncak gibi oynuyordu. İstediğinde en değerli şeyi istemediğin de ise bir kenara fırlatıp atıyordu. Sanki duygusuzmuşum gibi. Mona nın kahkasıyla kendime gelmiştim. ‘’Ne ‘’ dedim bağırarak.

Gülmeyi kesip ‘’Harry’’ diyebilmişti anca. ‘’Ne var ‘’ dedim daha hiddetli bir ses tonuyla. İşaret parmağıyla Pantolonumu gösteriyordu. Tanrım.

‘’Dön önüne ‘’ diye bağırdım ve daha da hızlandım. Kıkırdamasını elleriyle kapatmaya çalışıyordu bu daha da sinir bozucuydu. Arabayı sinirle durdum. Bana bakmasına yol açmıştım.

‘’Seni şuracıkta becermemi istemiyorsan kapa çeneni artık’’ dediklerime ben bile inanmıyordum. Onun inanmasını bekleyemezdim. Gülmeye devam ediyordu.

‘’Ciddiyim’’ dedim en sert ses tonumu kullanarak. Kaşları çatılmış beni süzüyordu. Ne diyeceğini bilmiyormuş gibi ağzını oynatıyordu.

‘’Yap o zaman’’ dedi suratına yerleştirdiği ciddiyeti bozmadan. Oh hayır ikinci bir araba kazasını daha yapmayacağım. Neden öyle demiştim ki. Salak . Salak.

‘’Mo-‘’ sözümü kesip ‘’Yap hadi’’ demişti. İkimizde şaşkın şaşkın birbirimize bakıyorduk. Önüme dönüp kontağı çalıştırdım. En iyisi susmak ve yola devam etmekti.

Ev gerçekten güzeldi. Büyük değildi ufak tatlı bir evdi. Eşyaları yerleştirip koltuğa kendimi bırakmıştım. Arabada olanlar yüzünden hala bana küstü ve konuşmuyordu. Yüzüme bile bakmıyordu. Yolda gelirken elime çocuğun tutuşturduğu kartı okuyordum. ‘’Muhteşem tatil adası. İnsanları sıcakkanlı ve samimi’’ devamını okumadan kaldırıp masanın üstüne attım. Mutfakta olduğunu düşündüğüm Monanın yanına gittim.

Arkasından gidip sıkıca sarıldım. ‘’Mona mona mona mona mona affet beni affet beni çok salağım biliyorum’’ diye tekrarlıyordum. Gülmeye başladığında rahatlamıştım. Bana karşı dönüp sarıldı. Birbirimizden ayrılıp ‘’Ah sonunda Harold, Salak olduğunu sen de farkettin’’ Kollarımdan kurtulmaya çalıştı ama daha sıkı tuttum kaçmaya çabalıyordu ama bunu söyleyip benden kurtulamazdı. Salonun ortasına kadar sürüklendik gıdıklamaya başladım gülmekten yere düşmüştü ben de üstüne düşmüştüm. Gıdıklamaya devam ediyordum ‘’Dur’’ diye bağırabildi kahkalarının içinde. Nefessiz kaldığını anlayıp durdum. Kulağına eğilip ‘’Benle dalga geçilmez Bayan Lay’’ O sırada öksürük sesiyle başımı kaldırdığımda karşımda dikilen Louis i gördüm. Birkaç dakika öylece donmuştum. Sonra Mona nın hareketlenmesiyle üstünden kalktım.