Mr. Badboy Meets Ms. Goodgirl

Chapter 29th

Karen's POV

"Thank you for visiting our café. Have a nice day." Nag-bow akko at nagpasalamat ko sa costumer.

Everything is going well. This is already the third day of the festival and I must say na hindi namang nagkaroon ng problema ang café. I can see happy faces of the customers and it looks like they are having fun.

Nagpunta ako sa mini-kitchen. "Okay lang ba kayo dito, Maggie? You can take a break kung napapagod na kayo. I'll take care of the rest here."

"Okay naman kami, Karen. Sa katunayan nga, ikaw dapat ang magpahinga. Sigurado akong pagod ka na dahil hindi ka pa nakapagahinga." Sabi ni Maggie.

"Pero..."

"Tama si Maggie, Karen." Biglang dumating si Dave, isa sa mga chef dito sa mini-kitchen namin. "Yoi should take a break. Kami na ang bahala dito."

"Magiging okay lang ba kayp dito?" Alalang tanong ko.

"We're going to be fine. Now you should go ang enjoy. Lahat kami pinagbigyan mo na ng break. Sarili mo na lang ang hindi."

Ngumiti ako sa kanila. I'm lucky to have them. "Okay. Pero babalik din ako agad. At kapag nagka-problema tawagan niyo ako, ha?"

Lumabas nako ng booth at naglibot-libot. Tiningnan ko ang iba pang booth. Gusto ko sanang subukan ang mga booth na 'to kasama si Bestie pero absent siya ngayon. Sayang. Tsaka, hindi masaya kapag hindi ko kasama si Bestie.

Lumabas ako ng building at naglakad-lakad. Hayy, sana pala hindi na lang ako nag-break. Mas masaya pa ako dun sa booth kesa namang maglalakad ako dito tapos ako lang mag-isa.

Nagpunta ako sa garden perp napatigil ako sa paglalakad nang makita ko si Ivan na nakaupo sa bench, nakayuko siya at parang ang lalim ng iniisip niya.

Lumapit ako sa kanya at tinapik ko siya sa balikat. Tumingala siya. "Hi."

Ngumiti siya, pero halatang hindi siya masaya. "Hi."

"Can I sit beside you?" Tukoy ko sa bakanteng space sa tabi niya.

"Yeah. Sure go ahead."

Umupo ako sa tabi niya. Walang nagsalita samin. This is the perfect moment. Me and Ivan, alone here.

Nilingon ko si Ivan, nakatingin lang siya sa kawalan. "May problema ba, Ivan?" Tanong ko sa kanya.

He sigh, ang lalim nun ah. "Ano sa tingin mo ang dapat kong gawin?"

"Anong ibig mong sabihin?" Hindi ko maintindihan kung ano ang sinasabi niya.

"I love her. But I don't know if she loves me, too."

Wait, is she talking about... "Si Joshleen ba?"

Tiningnan niya ako at ngumiti ng mapakla. "I saw them, at the marriage booth. I wanted to stop them but I just can't. I don't know but..." Yumuko siya at hinilamos ang kamay niya sa mukha niya. "I hate this feeling. Ngayon lang ako nagmahal ng ganito. I did everything I could for her to love me. Pero parang hindi sapat 'yun para mahalin niya din ako. I'm no match for him."

"Ivan..."

"Gusto ko pa sanang lumaban. Pero kahit gawin ko 'yun, sa huli ako pa rin ang talo."

"You're going to give up on her. Is that it?"

"Giving up doesn't mean I'm weak, right? Giving her up doesn't mean I don't love her. I just want to set her free. I want to give her happiness, with the man she really loves."

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya. "Nandito lang ako, Ivan. If you want to cry then be it. I'll be here for you. I can be your shoulder to cry on." I said to him.