Η Κατάρα του Λύκου

Σύγκρουση

Η Beth καθόταν σε ένα μακρόστενο τραπέζι και διάβαζε. Έμοιαζε απορροφημένη γιαυτό και δεν είδε την Vallerie να πλησιάζει. Σύννεφα κάλυπταν τον ουρανό δημιουργώντας ένα κλήμα μελαγχολικό. Στο εσωτερικό, πανύψηλα ράφια γεμάτα βιβλία, προσκαλούσαν την Vallerie να ταξιδέψει, να πετάξει. Χωρίς να υπάρχει κανείς να την εμποδίζει.

''Τι σου πήρε τόση ώρα;'' αποκρίθηκε η Beth.

''Με αργοπόρησε η γιαγιά μου. Έχω μια ιδέα για το τι θα κάνουμε!!''

''Αα ωραία! Για λέγε!!''

''Έεε λέω να πηγαίναμε μια βόλτα στο δάσος, να σου δείξω και καλύτερα τα μέρη που μου αρέσουν.''

''Εγώ πάλι λέω να καθόμασταν εδώ. Εξάλλου μπορεί να βρέξει.''

''Σε παρακαλώ... Το έχω ανάγκη!!"

''Μα τι τόσο σημαντικό έχει πια αυτό το δάσος που σε κάνει να το θες τόσο πολύ;''

''Δεν μπορώ να το εξηγήσω... Απλά θέλω να πάω.''

Κανονικά, δεν θα την πείραζε να έμενε στην βιβλιοθήκη, αφού της άρεσε να διαβάζει, αλλά τώρα έπρεπε να διορθώσει κάτι.

''Δεν με γελάς εμένα. Το ξέρω αυτό το βλέμμα!!!κάτι παίζει με αγόρι σωστά;;''

''Όχι... Δηλαδή....'' Δεν ήξερε πως να το περιγράψει. Η σχέση της με τον Gabe ήταν ιδιαίτερη και εξελισσόταν αστραπιαία σε κάτι παραπάνω από φιλία, αλλά δεν ήταν έτοιμη να μιλήσει γιαυτό το θέμα με την Beth.

''Μπορείς να μου πεις ότι θες, είμαι τάφος.''είπε εμπιστευτικά η Beth. ''Θυμάσαι τον Gabe; Που είχε έρθει τότε που πακετάραμε τα πράγματά μου; Εεε είναι παιδικός μου φίλος. Και θέλω πολύ να τον δω τώρα.'' ''Αα κατάλαβα. Εντάξει τότε, ποια είμαι εγώ που θα σου τον στερήσω;;; Ας πάμε!!''

Κόντευαν να φτάσουν στην εξώπορτα όταν τους πρόλαβε ο Jason. ''Για που το βάλατε κορίτσια;;''είπε μπλοκάροντας τον δρόμο. ''Θα πάμε μια βόλτα στο δάσος''αποκρίθηκε η Beth. ''Ωραία. Valle, θες παρέα;'' ''Έχει εμένα Jason!!''είπε η Beth σπρώχνοντας τον στην άκρη. Αυτό ωστόσο δεν τον εμπόδισε. ''Δεν ρώτησα εσένα Beth.'' Λέγοντας της αυτά, άρπαξε το χέρι της Valllerie και την τράβηξε κοντά του, μικραίνοντας την απόσταση μεταξύ τους. ''Τι λες; Αυτή θα είναι η ευκαιρία μας να γνωριστούμε καλύτερα.'' Η ιδέα να περάσει χρόνο μαζί του και να τον μάθει ακουγόταν θαυμάσια, όμως ο Gabe ήταν πιο σημαντικός εκείνη την στιγμή. ''Vallerie;'' ''Συγνώμη Jason αλλά νομίζω πως θα έχουμε αρκετό χρόνο να γνωριστούμε καλύτερα. Θα τα πούμε...'' Ο Jason έσφιξε περισσότερο το χέρι της κοπέλας. ''Με πονάς!! Άφησέ με!!'' Ο Olliver με ένα γερό άλμα, επιτέθηκε στον Jason, δαγκώνοντας του το χέρι. O West τον σταμάτησε, αρπάζοντας τον από τον λαιμό. Μεγαλόσωμος και δυνατός όπως ήταν κατάφερε αμέσως με μια προσταγή του Jason να τον ακινητοποιήσει.''Τι συμβαίνει εδώ;'' Η Ollivia εμφανίστηκε από την κουζίνα με τον δικό της λύκο και αγριοκοίταξέ τον Jason. Τότε όλα σταμάτησαν. Ο Jason άφησε απότομα το χέρι της Vallerie και ο West απομακρύνθηκε γρήγορα από τον Olliver. ''Τίποτα. Απλά η Vallerie δεν έχει μάθει ακόμα να ελέγχει τον λύκο της! Ή τον θυμό της!! Ή μάλλον είναι ΠΟΛΥ ατίθαση ακόμη...'' Ο Jason είχε υψώσει την φωνή του και ακουγόταν εξοργισμένος. "Ηρέμησε Jason!! Απλά η Vallerie δεν γνωρίζει τους ΚΑΝΟΝΕΣ αυτού του σπιτιού. Όμως απορώ με σένα Beth που θα έπρεπε να την βοηθήσεις!!" Η Vallerie ένιωσε το παγωμένο χέρι της Beth να της σφίγγει τον ώμο. Κοίταξε φοβισμένη τον Jason και με μεγάλες δρασκελιές κατευθύνθηκε στην πόρτα. ''Συγνώμη Ollivia. Θα την προσέχω καλύτερα από εδώ και μπρος.'' Η Vallerie άνοιξε με φόρα την πόρτα και την κοπάνησε δυνατά πίσω της, όταν άκουσε την επιβλητική φωνή της γιαγιάς της "ΚΑΝΕΙΣ δεν φεύγει από αυτό το σπίτι χωρίς την ΑΔΕΙΑ μου!!!"