Η Κατάρα του Λύκου

Απαγορευμένος έρωτας

              Flashback:

                 Το γραφείο της Ollivia ήταν άδειο. Ελάχιστο φως έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο με τις λευκές κουρτίνες να κυματίζουν από το απογευματινό αεράκι. Η Vallerie είχε φροντίσει να λείπει η Ollivia έτσι ώστε να μπορέσει ελεύθερα να εξερευνήσει τον χώρο. Μια δίφυλλη βιβλιοθήκη κάλυπτε την μια πλευρά του τοίχου και μια πολυθρόνα ακριβώς δίπλα διακοσμούσε την γωνία. Ένα παλιομοδίτικο φωτιστικό ακριβώς από πίσω πρόσφερε φως στο δωμάτιο. Το γραφείο της γιαγιάς της ήταν τακτοποιημένο με τα έγγραφα και τα βιβλία επιμελώς συγυρισμένα. Ο Olliver αναζήτησε τα συρτάρια με την μουσούδα του, προσπαθώντας να τα ανοίξει. Όλα όμως ήταν κλειδωμένα. Η Vallerie πλησίασε την βιβλιοθήκη και έριξε μια ματιά στα βιβλία. Τίποτα δεν φαινόταν να ενοχοποιεί την γιαγιά της. Γνώριζε όμως πως δεν θα ήταν τόσο εύκολο να αποδείξει αυτά που είχε διαβάσει. Έπρεπε απλά να συγκεντρωθεί και να σκεφτεί τις πιθανές κρυψώνες που η Ollivia θα μπορούσε να θάψει τα μυστικά της. Ήταν πολυμήχανη γυναίκα κάτι που σήμαινε πως θα της έπαιρνε καιρό να φέρει στο φως την αλήθεια. Αλλά δεν βιαζόταν. Είχε όλο τον χρόνο μπροστά της για να ανακαλύψει τα πάντα. Κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια του σχεδίου της Ollivia. 

       Μια ώρα αργότερα και αφού ένιωθε τελείως άχρηστη, αποφάσισε να τα παρατήσει. Είχε ήδη ξεσκονίσει κάθε σπιθαμή του δωματίου δυο φορές χωρίς να βρει τίποτα. Την στιγμή που ήταν έτοιμη να πιάσει το πόμολο, ο Jason μπούκαρε θυμωμένος, κοπανώντας την πόρτα πίσω του. Μόλις οι ματιές τους συναντήθηκαν, κοκάλωσε στην θέση του. ''Τι θέλεις εσύ εδώ;'' αναρωτήθηκε αγχωμένος. Τα καστανά του μάτια έδειχναν πιο σκούρα από ποτέ. Δήλωναν πόθο, επιθυμία. ''Ε-εγώ έψαχνα τ-την γιαγιά μου...'' Μην τραυλίζεις Vallerie. ''Η Ollivia έχει φύγει από το σπίτι εδώ και μια ώρα.'' αποκρίθηκε εκείνος μειώνοντας ακόμη περισσότερο την απόσταση μεταξύ τους. ''Ε-ε αλήθεια; Δεν τ-το παρατήρησα... Ή-ήμουν στην βιβλιοθήκη...'' Ο Jason την παρατήρησε για άλλη μια φορά και η ματιά του έπεσε στα χείλη της. ''Α ναι;'' της είπε πλησιάζοντας πλέον στο μισό μέτρο. Δεν μπορούσε να περιγράψει αυτό που ένιωθε εκείνη την στιγμή. Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή και ένας κόμπος την βασάνιζε. Ήταν απίστευτα ελκυστικός. Απολάμβανε να τον παρατηρεί για ώρες. Χωρίς δεύτερη σκέψη όρμησε στα χείλη του. Εκείνος ανταπέδωσε παθιασμένα το φιλί κολλώντας την στον τοίχο. Τα χέρια του Jason γλίστρησαν στους μηρούς της και την τράβηξαν σφικτά πάνω του. Τα σαρκώδη χείλη του ήταν απαλά και η γεύση που της άφηναν απολαυστική. Ο Jason βάθυνε το φιλί, χαϊδεύοντας την γυμνή της πλάτη με το χέρι του, κάνοντας την να ανατριχιάσει σύγκορμη. ''Δεν ξέρεις πόσο ήθελα να το κάνω αυτό.''της είπε ξέπνοα μέσα από τα φιλιά τους. Η Vallerie δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να τον γεύεται. Δεν ήθελε να τελειώσει εκείνη η στιγμή. Όλο αυτό ήταν τόσο λάθος και σωστό μαζί, που την είχε μπερδέψει. Θα παρέβαινε όμως κάθε κανόνα για να είναι μαζί του. ''Σε θέλω.'' αποκρίθηκε προσπαθώντας να ρυθμίσει την αναπνοή της. ''Και εγώ. Δεν φαντάζεσαι πόσο!'' απάντησε εκείνος. Το χέρι του χάιδεψε τα χείλη της και την ξαναφίλησε στοργικά. Έπρεπε να ξεκαθαρίσει τα συναισθήματα της. Δεν γινόταν να παίζει έτσι με τους ανθρώπους. Ο Gabe ήταν κάλος, στοργικός και νοιαζόταν για εκείνη. Από την άλλη κάθε φορά που έβλεπε τον Jason, έχανε και έναν παλμό. Δεν μπορούσε να αντισταθεί στο άγγιγμα του που την ηλέκτριζε, στα φιλιά του που την ερέθιζαν και στο βλέμμα του που την αποτελείωνε. Ήταν ο απαγορευμένος έρωτας που διάβαζε στα βιβλία. Το "κακό" αγόρι. Ίσως στην περίπτωση του Jason και κάτι παραπάνω από κακός. Σκοτεινός. Σκληρός. Αλλα μπροστά της ευαίσθητος. Ήθελε να τον εξερευνήσει. Να τον γευτεί. Να χωθεί στην αγκαλιά του και να αρκεστεί στην ζεστασιά που της πρόσφερε. Ήταν το ναρκωτικό της. Και ένιωθε ευάλωτη χωρίς αυτόν.