Summer nights

Hoofdstuk 1

Ik knal met mijn hoofd tegen het autoraam aan: 'Sorry pap, kan je een beetje op de kuilen letten die hier in het wegdek zitten?' vraag ik geërgerd. Het enige antwoord dat ik krijg is een beetje gemompel. Ik kijk naar voren op de TomTom: nog 32 kilometer! De autoreis zit godzijdank bijna achter de rug. Het is niet niks hoor, van Arnhem naar fucking Venetië rijden! Maar goed, dit is voorlopig het laatste jaar dat ik met mijn ouders op vakantie ga. Volgend jaar ben ik 17 en doe ik eindexamen op Mavo. Daarna ga ik heerlijk met mijn vrienden 2 en een halve week naar de spaanse Costa del Sol! Ik kan niet wachten totdat ik daar met een aantal vrienden ben. De meesten zullen elke avond gaan stappen, ik niet. Ik ga heerlijk met Rosa op het strand zitten en een boekje lezen. Een goede Stephen King of Harlan Coben zeg ik heus geen nee tegen! Afgelopen vakantie waren we twee weken weg en heb ik 11 boeken gelezen. Uit ervaring weet ik dat ik elk jaar meer boeken lees dus dit jaar heb ik een boodschappentas van de Action tot de nok toe gevuld met boeken en films. Mijn laptop mocht natuurlijk ook niet ontbreken! 'Verdorie!' met een ruk word ik uit mijn gedachten geschud. 'He wat?' vraag ik. 'We zijn er net voorbij gereden!' zegt mijn vader. Ik begin te lachen tot grote ergernis van mijn vader. Ik hoor door de Radio het nummer: Can't stop the feeling van Justin Timberlake. 'Zet harder!' roep ik vanaf de achterbank. Mijn moeder draait meteen de knop omhoog en samen zingen we net zo vals mee als het maar kan. Midden in het nummer zet mijn vader de auto uit wat een golf van 'AHHHHHHH waarom nou?' vanaf mijn moeder en mij veroorzaakt. Mijn moeder en ik stappen uit en lopen naar de Receptie van de camping. De Italiaanse zon brand op mijn voorhoofd, armen en blote benen. Ik kijk naar het bordje boven op het Toscaanse dak van de Receptie waar met grote rode cijfers het getal 37°C word aangegeven. Ik veeg de zweetdruppels van mijn voorhoofd. Mijn moeder heeft het bordje ook gezien en glimlacht naar me. 'Beter dan dat vreselijke weer in Nederland!'  'Het was 29 graden daar!' zeg ik. 'Oh ja das waar ook!' ik schiet in lach. 'Sorry hoor, ik kan toch ook wel eens wat vergeten?' lacht mijn moeder. Lachend knik ik. Doordat we zo hard aan het lachen zijn zie ik een stoeprand over het hoofd en: BAM. Ik lig plat op mijn buik op de snikhete tegels. Mijn witte shirt met de tekst: 'Sorry, I don't care' erop, voelt alsof hij aan de voorkant in de fik staat. Mijn moeder helpt me overeind en heeft de tranen over de wangen lopen van het lachen. Voordat we de deur van de receptie in stappen zegt mijn moeder nog: 'Karma is mijn beste vriendin! 'Mam hoor je nu zelf hoe triest dat klinkt?' Ik moet weer lachen om mijn eigen grap totdat mijn oog ergens anders op valt. Een meisje in een Roze bikini aan de overkant van de straat. Ze kijkt even naar me, glimlacht en loopt weer door. Mijn ogen lijken haar niet meer los te willen laten. Af en toe kijkt ze verlegen om, om te kijken of ik nog steeds aan het staren ben. Dan draait ze zich glimlachend weer om en loopt de hoek om. Mijn moeder komt naar buiten: 'We hebben een plaatsje vlakbij het strand' zegt ze. Ik reageer niet. 'Hallo? Je kijkt of je een spook hebt gezien.' verschrikt kijk ik op: 'Ja tuurlijk; plekje, bij het strand, prima toch?!' Ik loop naar de auto en mijn moeder kijkt me verbaasd na. Met een beetje geluk kan dit een hele leuke zomer worden.