Summer nights

Hoofdstuk 11-Shit happens

Na een paar lastige vragen en een vreselijk lang gesprek met mijn ouders loop ik eindelijk met mijn pop-up tent en twee persoonsluchtbed onder mijn arm richting de plek van Britt. Als ik op de plaats aankom zie ik een briefje op de tafel onder een kaars liggen: Wij zijn alvast naar het strand je weet waar we zitten! XXX B. Ik zie dat er een plekje vrij is gemaakt naast de grote tent waar normaal de opblaasspullen liggen. Ik trek de rits open, graai met mijn hand in de hoes, klik een knip open, trek de tent uit de hoes, gooi hem boven de plek van de opblaasspullen de lucht in en met een zacht "plop" geluid beland er een volledige tent naast de grote tent. Ik trek wat haringen uit mij zak en duw ze door de lusjes de grond in. Na 6 keer de tent verplaatst te hebben omdat ik met de haringen in een boomwortel zat te prikken zitten eindelijk alle haringen in de grond. Ik rits de tent open om te kijken of de binnentent er nog goed in hangt. Dat is het geval dus ga ik de grote tent van de meiden in en vind een voetpomp. Hebben ze ooit van elecktriciteit gehoord? Denk ik bij mezelf. Ik trek de voetpomp uit de tent en duw het uiteinde van de zwarte slang in het gat van het luchtbed. Na een kwartier gutst het zweet me over mijn voorhoofd en onder mijn oksels vandaan. Ik trek mijn shirt uit en gooi het op een van de stoelen. Ik blijf maar door trappen op het lompe ding. Na nog eens 15 minuten trappen is het luchtbed eindelijk vol. Ik trek de hoes eroverheen en gooi het in de tent. Ik loop terug naar de plek van mijn ouders en haal mijn deken en spullen in de twee weekendtassen op. De weekendtassen leg ik naast het luchtbed in de tent. Ik gooi mijn deken over het bed heen en hang een ledlampje op batterijen in het midden. Het krukje met blad dient als nachtkasje die ik naast het hoofdeind plaats en er vervolgens mijn allernieuwste thriller: De verbeelding, van Harlan Coben op leg. Perfect! Ik pak de tas waar de kleding in zit. Ik laat mijn korte broek zakken en wil mijn boxershort net uittrekken als ik me herriner dat mijn zwembroek op de kleding tas lag omdat hij had gedroogd aan de waslijn vannacht. Ik kijk naar buiten en zie mijn zwemshort op de grond liggen zo'n 10 meter verder op. Mijn broek heb ik net helemaal opgeborgen en het is maar tien meter. Bijna iedereen is naar het strand. Ik heb hem te pakken voor je het weet. Ik trek een sprintje en pak behendig mijn neongroene zwemshort van de grond. Op het moment dat ik terug wil sprinten glij ik te ver door waardoor ik met een klap op mijn rug terecht kom. Even draait alles en is alles zwart. Dan begin ik langzaam wat te zien. Een enorme pijnscheut schiet door mijn been. Ik haal mijn hand langs de pijnlijke plek en trek hem geschrokken terug. Bloed. De stroperige, warme, rode vloeistof druipt van mijn vingers op het kleed op de grond. Ik til mijn hoofd op, het eerste wat me opvalt is dat Julie met haar hand voor haar mond staat te kijken. Ach ja, Shit Happens...