Summer nights

Hoofdstuk 9-Shocking

'We moeten het Britt vertellen' zegt Julie. 'Nee. We kunnen beter doen of het nooit gebeurd is, wij samen. Onze relatie.' 'Waarom?' Vraagt Julie. 'Het is lang geleden uit gegaan en als we niets meer voor elkaar voelen kunnen we het haar gewoon vertellen toch?' Terwijl Julie dat zegt kijkt ze even naar de grond. Ik aarzel en zeg dan: 'Ik ben er nooit helemaal overheen gekomen. Je hebt me zoveel pijn gedaan. Sorry je vader. Het punt is dat als ik het vertel aan Britt ik bang ben dat ze me niet meer ziet staan. Omdat ik heb geslapen met één van haar beste vriendinnen.' Julie knikt. 'Ja ik snap het wel, misschien dat ze ook boos word op mij als ze t hoord.' 'Precies! Dus laten we verstandig zijn en niks zeggen' Julie knikt. 'Laten we maar is terug lopen' zeg ik. 'Hmhm' klinkt er vaag uit Julie's mond. Terwijl we terug lopen vraagt Julie ineens: 'hoeveel meisjes heb je in die 2 jaar die hiertussen zat gehad?' Ik schrik van de plotselinge vraag die ze me stelt. Ik denk na en antwoord uiteindelijk: '3 geloof ik. Jij?' Julie kijkt naar de grond. Het is alsof ze de woorden die ik net heb uitgesproken nog moet verwerken. 'Julie?' 'Oh ja nou dat waren er dus uhmm' ze loopt rood aan. 'Nul, ik ben nooit over je heen gekomen.' Abrubt blijf ik staan. 'Wat zei je?' Julie kijkt eindelijk op en zegt dan weer: 'Ik ben nooit over je heen gekomen.' De gedachten razen door mijn hoofd: hoe kan ze nooit over me heen zijn gekomen, waarom heeft ze dan nooit gebeld? Waarom heeft ze me dit uberhaubt nooit gezegd? 'Het was dom om te zeggen laat maar. Vergeet het maar gewoon. Sorry.' 'Nee, het is goed dat je je gevoelens uitspreekt.' Julie knikt: 'ja dat zal', Dylan?' 'Ja?' 'Ik weet niet of ik dit verborgen kan houden' 'Wat verborgen kan houden?' Vraagt Britt terwijl ze aan komt lopen met een tas brood in haar hand.