Bir şeyin gerçek olup olmadığını nasıl anlarsın?
Ya yaşadıklarım gerçekse kim inanır bana? Peki ya Derek, o yanımda olucakmı bunca şeyler olmuşken...
21 yaşına gel ve bir anda hayatın alt üst olsun. Çocukluğunda sevdiğin adam ve ailen tarazideyse eğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahçeden geçib evin kapısına vardığımda kapının aralı olduğunu gördüm. Annem her zaman evin kapısını klitlerdi. Neden açık bırakmışki? Kendi kendime her halde unutmuştur deyip içeri girdim. İçeri girmemle dona kalmıştım. Ortalık savaş alanına benziyordu. Her şey kırılıp dökülmüştü. Yavaş adımlarla evin içine doğru gittim. Oturma odası berbat vaziyyetdeydi. Bütün herşey kırılıp dökülmüş virane haldeydi. Duvarlarda pençe izileri vardı. İçimden dualar ediyodum aileme bir şey olmasın diye. Korkak adımlarla yukarı kata çıkan merdivenlere gittim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evde hiç bir ses yoktu. Kafamı kaldırıp sonuncu basamağıda çıktım ve ilk annemle babamın odasına baktım hiç kimse yoktu ve dağıtılmamıştı. İçimdən bir oh çektim. Umarım evde değillerdir.Sonra koşarak kendi yani Kız kardeşimle benim odama girdim. Yerde kanlar içinde yatan bedeni görmemle ağzımdan çığlığın kaçması bir oldu.
"Gluuu!Hayır! Hayır! Yardım edin! Anne! Baba!YARDIM EDİİN!" koşarak kardeşimin cansız bedenini yüz üstü çevirdim. Kardeşim! Canım kardeşim! Ağlayarak bağırarak yardım çağırmak istiyodum ama olmuyordu sadece ağlıyordum. Gluyla olan anılarım bir bir gözümde canlandı. Boğazıma takılan düyüm canımı yakıyodu. Onun komik halleri, aynanın karşısına geçip kilosuna takılması, birlikte dertleşmemiz,gizli yaptığımız ama sonunda annemlere yakalandığımız yaramazlıklar, bir birimizin üstüne atlamamız hepsi hepsi gözümde canlanıyordu. Aslında onun değerini hiç bilmemişim. Şimdi burda onu anladım. Hiç doyunca kardeşimin yüzüne bakmamıştım, ya da onun kokusunu içime çekmemiştim. Bir gün çekip gidecek diğe düşünmemiştim. Bir daha onu görmeyeceğim diye bir fikre kapılmamıştım. Manasız şeyler için onu üzmüştüm. Aslında onu çok sevdiğimi kelimelere döküpte her gün her saniye ona dememiştim. Nasıl dayanılır bu acıya hiç bilemiyorum? Kollarımın arasında kardeşim cansız yatıyor ve ben hiç bir şey yapamıyorum. Ağlayarak Zar zor ayağa kalkıp onun cansız bedeninden ayrıldım. Hıçkırıklarımın arasında
"Babaa!Anne!" diye seslendim. Duvardan tutunarak ayakta duruyordum. Yalpalayan adımlarla açık banyo kapısından içeri süzüldüm ve dizlerim üste yere çöktüm.
