GÜÇLÜ OL

17.BÖLÜM

NAZLI

Gözlerimi yavaş yavaş açtım ve kendimi beyaz bir oda da buldum. Yanı başımda oturan annemin annesine bomboş bakarak yerimden doğruldum.

Uyandığımı görünce yanıma gelip saçlarımı okşadı ellerini tutup "bana dokunma" diye bağırdım onlara hayatım boyunca kızdım ve hissizim.

"Kızım, güzeller güzeli torunum konuşcak çok şeyimiz var ama sakın seni sevmediğimizi düşünme evet yıllardır ayrıyız ama inan ki hep aklımda ve kalbimdeydiniz, insan evladını nasıl sevmez ki? Annen uzağa gitmez bi arkadaşındadır sandık yani ilk gittiği gün.. ama sonra heryeri arasakta bulamadık annen şehri terketmişti yıllarca içimde bi sızı olarak durdunuz size hergün dua ettim her gün ağladım ama elimden bişey gelmedi çok Üzgünüm sizi yalnız bıraktık" dedi hüzünlü ve titreyen sesi ile.

İçimden bişeyler koptu gibi oldu ve sanki içimdeki yük hafifledi gibi oldu hatta içimden bi ses kalk bırak inadı sarıl onlara sonsuza dek dese de zamanın yaraları kolay sarılmıyor ve gururum ağır basıyor.

"Annemin nesi var" dedim söylediklerini yok sayarak. Gözlerini birden kaçırdı ve sözcükleri aklında tarttı. "Bunu sana söylemem doğru mu bilmiyorum ama annenin beynin de tümör varmış" dedi gözlerim hayret içinde yüzünü okumaya çalıştım "şaka olduğunu söyle lütfen" dedim ama şaka yapar gibi değildi ve kafasını olumsuz anlamda salladı. "Çok şükür ki İyi huyluymuş" dedi hastanenin ilaç gibi kokan dezenfektan kokusunu içime çektim ve "tehlikeli mi?" dedim. Büyürse problem olabilirmiş ama şimdi bi risk yok dedi doktor . Başımı salladım ve ağlamaya başladım.

Ananem birden omuzlarımdan kendine çekti ve kokumu içine çekip sımsıkı sarıldı. Bende boynunun altına girip tenindeki kokan sabunu içime çektim huzurlu hissediyorum ve acılarım katlansada güçlü hissediyorum çünkü yalnız değilim.

Aşağı kata annemin yanına indik ve hemşire birazdan taburcu olabileceğini söyledi. Sevinçle Ananem tekrar bana sarıldı dedem ilerden bize özlem dolu baktı ve başını önüne eğdi.

Biraz sonra da Kenan ve Yavuz geldiler. Kenan ve Yavuzun elinde 2 tepsi vardi içinde de çay ve bisküvi felan Yavuz yanıma gelip birden beni öptü iyi olduğum için mutlu olduğunu söyledi ama ben herkesin önünde Yavuz tarafından öpülmüş olmaktan büyük utanç duydum şimdi hepsi onun sevgilim olduğunu düşünecek ve galiba Yavuz da böyle olsun istiyor.

Kenan yüzüme donarak hayretle baktı. Yavuz Kenanın üvey babam olduğunu öğrendi ve bu duruma pek bi tepki de vermedi. Hatta baya gülümsedi ve içim rahatladı. Sonuçta artık gizlim saklım yok.

Annemin yanına odaya girdim ve uzun uzun özlem giderdik ardından da odadan beraber çıktık. Hastane işlemlerini tamamlayarak arabaya binip dedemlerin kasabaya yola çıktık.

Ben ve Yavuz onun arabasına bindik diğerleri de Kenanın arabasına. Kenanın arabasını takip ederek kasabaya girdik.

Sıradan taş duvar şehirlere göre cennet gibi bir yer; her yer yeşillik ve dere ile kaplı. Küçük evler ve keçi,koyun'la dolu bir kasaba. Muhteşem bi yer , annem burda büyüdüğü için kan çekti herhalde buraya acayip ısındım. Yavuz da arabanın penceresini açıp taze ıslak toprak kokusunu derin derin içine çekti dışardan gelen çam kokusu arabanın içini doldurdu. Birbirimize bakıp güldük.

"Yanımda olduğun için mutluyum teşekkür ederim" dedim. Önümüzdeki araç yavaşladı ve küçük geniş Bahçeli harika evin önünde durdu.

Yavuz da arabayi durdurdu ve "asıl ben teşekkür ederim baksana cennete getirdin beni sende meleğimmisin" dedi göz kırparak. Sözleri hava da kaldı ve arabadan hızla indim.