Bu ayna bu kadar uzak mıydı?
Ayaklarımı hissedemiyorum.
Uzaktaki sesler kesildi, süvariler vadiden geçip yanımıza gelemiyordu.
Biz bu karanlıkta önümüzü dahi göremiyorduk.
Eee ne yapalım geride dönemiyorduk.
Neyse sabret vardık sayılır.
Ne varması be adam daha sarmaşıklara dahi varamadık.
Ne zaman gün ağıracak, sanki 10 yıldır zemheri bir karanlık.
Bir gürültü koptu derinden,
Sesleri bastırdı, güneşi doğurdu.
Biz bu kadar aydınlık görmedik, uyuyorduk ayıldık.
Yani ne ben kaldı ne o, çil yavrusu gibi dağıldık.
Kendime geldim gelmesine fakat kulaklarım sağırdı.
Tanrıyı bir kez daha tüm gönlümle davetime çağırdım.
Nerdesin nidalarını dilden nefese armağan ediyorum.
Bir çıtırtı duysam yeter onu bulmama, yaşıyor olmasını umut ediyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bu gecenin son yolcusu...
PoezjaYeniden hayata tutunma ! Düş, sendele ama sakın tutunma. Sana yapılanları değil, yapanları unutma, Ne kadar uzakta olurlarsa olsunlar, sakın peşlerini bırakma.
