bu gecenin son yolcusu...

alt-üst Olmak

Geceme demli hüzün kardeşlik ediyor, ah ne derdim bitiyor, ne sen.

Alıştım kadın, alışmama kızsan da alıştım,

Nasıl başladı anlatayım;

Dinlemeye yüreğin var mı ?

Ruhun yine aç gözlü, var diyor, ama gönlün çoktan terk-i elan eylemiş.

Bir hoşsun, bir cani anlam aramak işim değil.

Sadece yazıyorum.

Ben her gece ölürken sen huzur aşırıp, rahata batıyorsun.

Bir ailen var senin, benim ise annem karanlık, babam mum alevi,

Senin yakınların var, benim uzaklarım.

Senin kalemlerin var, benim açılmamış hesaplarım.

Kaçıyorum kadın senden değil, serden.

Ama ne gelir elden,

Senin canını yaksın, benim evimi,

Senin içini yaksın, benim dilimi.

Ne demeli bu kadar acıya,

Bir ayrılık ne de yakışırdı bu geceye,

Ama terk edemem, nefes almam gerek,

Sonumu gör istiyorum, ölü beden, morarmış bir siluet,

Beni tanı, ben bu lügatın tanrısıyım.

Asabım hece ve dize,

Sen ne bakarsın her şairim diyene,

Bir şikayet-name eserimle sığınırlar geceye,

Sen ne bakarsın her şairim diyene,

Benim gibi sarhoş olan var mı geceye ?

Diline pranga vurmadı mı bu satırlar ?

Ufaktım, çokta ufaktım. Yine F tipi koğuşları andıran bir yurt odası. Anne ve baba çocuğundan kaçalı aylar olmuş. Ne kadar da severdim çikolatayı bir bilsen. Ama cebim de para ne gezer. Aylarca rüyama girdi şimdiler de küstüğüm o çikolata. Ne de komik değil mi ?

Ben çok aç kaldım, bir dolabı dolduran kıyafetlerim olmadı.

Kışları bir hırkayla yoldaş olmak nedir bilir misin?

Boş verelim gitsin.

Bu gece geçer de geçmesine, bir daha geri gelir mi bilemem.

E.CAN AKTÜRK