Yerli yersiz konuşan mahalle fahişesi ve dudak arkası kısa kırmızı Winston. Dahası yok, ilk bu göze gelen.
Beni derbeder eden ise açık göğüs dekoltesi, ince siyah çoraplar topuktan baldıra,
Ve beni yine aşık kılan o ve onun, orospu olduğuna tanrının varlığı kadar kanaat getirmiş olması.
Fakat bunun aksine, sonbahar da dahi açık meme uçlarından, göbek deliğinden ve boynunda ki patikadan habersizmiş gibi sakin ve soluk bir tavır.
Çalınan melodiler ise akla zarar, zamana ziyan ama yinede aksine onun sık örgülü, renklerin anlamsız çağrısından doğan, estetik siyah ve gri saçları kadar manalı bu vakit.
Bir orospuya tutulan bir demet aşk,
Bir deste siyam mesafesinde biraz huzur.
Bu donuk aylardan sonra kusursuz denebilecek kontes bir bayan.
Ağzım açık kaldı da mı susuzluk çekiyorum, yada yıllar mı geçti baka-kalalı,
Aptallaştım iyice bu aralar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bu gecenin son yolcusu...
PoesíaYeniden hayata tutunma ! Düş, sendele ama sakın tutunma. Sana yapılanları değil, yapanları unutma, Ne kadar uzakta olurlarsa olsunlar, sakın peşlerini bırakma.
