Karmaşık buhran da, esip dursun diye açık bir kaç pencerem,
Sen kadar basit ve tütün kokan ellerim kadar karanlık,
Bir geceme çöktü ay, bir ben değil,
Bin kadın ve ağzı açık şarap.
Kırmızı kadar kararlı...
8 dakika 5 sigara...
Bir bütün ekmek ve biraz kırlangıç kanadı,
Az daha unutmakla yükümlü gözlerim atlıyordu...
ve azıcık bal ve sen.
biraz demli çay,
bir polis karakolu,
için de vatan ve bayrak,
bir militan,
Elleri bağlı, gözleri kör, biraz da korkak.
Ama değil ölümden, vicdanından korkak.
Onun teni kara değil, buğday güneşlerin de kavrulmuş,
Bu ne zemheri, ne atemi bir patika,
Ne virajlar kaçırdık.
Geri de ne bir ana kaldı, ne yar.
Sadece bir ben,
Bir de yoluma doğru dillenmiş eli kalem tutan gardaşlar.
Yaşları 13,
Fikirleri mücahit,
Yıkılmaya ramak kalan AK-47 kadar dik duran, surlar.
Bütün bir gece yapılan plan ve sonucu kan ve tabut.
Duymasınlar ! Ellerim titremesin, düşünme çabuk !
bu yolun doğu mücahitleri.
bu yolun batı mücahitleri.
SES VER !!!
Para etmez sıfatları tıraşlı ,
Saçları kısa adamların şerefleri,
Dahası var da kalem yazmaz,
Zorlarsam kesilecek sende ki kulak, bende ki bilek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bu gecenin son yolcusu...
PoesíaYeniden hayata tutunma ! Düş, sendele ama sakın tutunma. Sana yapılanları değil, yapanları unutma, Ne kadar uzakta olurlarsa olsunlar, sakın peşlerini bırakma.
