Το ημερολόγιο μιας τρελής!

What lies beneath/ Στο τρελοκομείο δεν θα πάει ένας θα μας πάνε και τους 2

Μπαρντον??! Τι τίτλος είναι αυτός?? Μα φυσικά είναι ο τίτλος της ταινίας που είδαμε χθες!!!!!

Το τρελοκομείο αφήστε το, δεν είναι ταινία, αλλά περιγραφή την κατάσταση που μονίμως βιώνουμε.

Ήταν 6 το απόγευμα. Εγώ ετοιμαζόμουν να πάω στο μίνι μάρκετ απέναντι να αγοράσω πατατακια και μετά θα πήγαινα στο σπίτι της Δέσποινας.

Κατεβαίνω, πηγαίνω στο μίνι μάρκετ, αγοράζω, πληρώνω, και να σου μόλις βγαίνω, όλα τα καθηστερημενα απέξω.
-Ρε Μυρτώ, πάλι τρως??
-Μην βάζεις τη σακούλα επάνω στο ψυγείο!! Θα σπάσει με τόσα πράγματα που πήρες!!

Εγώ δεν τους έδωσα σημασία, και κατευθύνθηκα στο σπίτι της Δέσποινας.

Όταν έφτασα, η γιαγιά της μου είπε να περιμένω κάτω. Εκείνη την ώρα έφτασαν η Ρίκα, η Αθηνά και η Θεοδοσίου. Περιμέναμε αρκετή ώρα τη Δέσποινα, μέχρι που άρχιζαμε να φωνάζουμε: "Δέσποινα, Δέσποινα, γιατί να είσαι η Δέσποινα?? Αρνησου την ισιωτικη, ξέχασε την χτένα, και μεις θα πάψουμε πια να είμαστε τόσο ανυπομονες!!!!!!"

Κάποια στιγμή κατέβηκε, η Αθηνά άρχισε να τρέχει να την αγκαλιάσει, της έπεσε το κινητό από την τσέπη, άνοιξε το καπάκι και έγινε γενικά μπάχαλο.

Όταν αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε, λέει η Δέσποινα:
Δ: Μισό λεπτό να μπω το Google maps
Ε: Δέσποινα άστο έχετε ολόκληρο πλοηγό μπροστά σας
Ρ: Ναι αντε άστο γιατί δεν ξαναζω αυτά που έζησα στην ημερήσια!!!
Θ: Φιλική συμβουλή: Πότε μην πάρετε για πλοηγό τη Δέσποινα Βατου
Α: Vatoυ maps: Για να τους στέλνετε στο διαολο!!!
Δ: Καλά καλά χαλαρώστε.

Δεν είχε ξαναπάει καμιά στο σπίτι της Ελεάνας, όπου θα βλέπαμε την ταινία, έκτος από εμένα.

Έτσι ξεκίνησαμε να περπατάμε. Ήμασταν η μία πίσω από την άλλη σαν στρατιωτακια. Η Αθηνά σε όλο το δρόμο δεν έβαλε γλώσσα μέσα της. Κάποια στιγμή τα πήρα και της λέω:
"Αθηνά άμα δεν κλείσεις το γαμημενο το στόμα σου, θα σε πετάξω στη μέση του δρόμου και θα φωνάζω πατήστε την!!!"

Όταν φτάσαμε, άρχισαν όλες να χειροκροτουν που μας οδήγησα μέχρι εκεί χωρίς απώλειες. Κάτσε ρεε δεν είμαι και ο superman!!!

Χτυπάμε το κουδούνι, να σου η Ελεάνα. Μπαίνω εγώ και λέω:
"Ο χρήστης Μυρτώ Κατσαρου σας έφερε πατατακια"

Μπήκαμε, καθίσαμε στους καναπέδες, ήρθαν η Μαρία με την Νεφέλη λίγο αργότερα, και η ταινία ξεκίνησε.

Αρχίσαμε να μαλώνουμε για τα ποπ κορν, αλλά τα βρήκαμε. Στο μεταξύ, σχολιαζαμε ότι μας κατέβαινε. Την ταινία, το ποσό όμορφος είναι ο μαθηματικός, το αν ο Στέλιος μοιάζει με τον αδερφό της Μαρίας Καπαρέλλη και πολλά άλλα.

Κάπου στην αρχή της ταινίας είχε και πικάντικη σκηνή, και όλες κάναμε: "Ωωωωωωω"

Όταν άρχισαν τα τρομακτικά, οι τσιριδες μας ακουγοντουσαν σε όλη τη πόλη.
Η μία αγκαλιά με την άλλη, με ένα μαξιλάρι, με το μπολ ποπ κορν. Εγώ στο ένα χέρι αγκαλιά ένα μαξιλάρι, στο άλλο την Κασσου που είχε χεστει από το φόβο της, μπροστά μου ένα μπολ πατατακια με γεύση ρίγανη, και πάνω από τα κεφάλια μας η Αθηνά να λέει: "Δεν φοβάμαι."

Η Μαρία η Κρικλανη πέρασε σχεδόν όλο το έργο μέσα στο μπάνιο επειδή φοβόταν.

Προς το τέλος το πράγμα είχε ξεφύγει εντελώς. Τζιριζαμε με τον παραμικρό ήχο. Τρομαξαμε μέχρι και όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι της Ελεάνας.

Μετά τρελαθηκαμε. Η Κασσου έβαζε συνέχεια μια ηχογράφηση που είχε κάνει που έλεγε: "Da fuck" και μας είχε πρήξει.

Να έχουμε και την Κρικλανη να βάζει κάτι τουρκικά τραγούδια στο κινητό και εγώ την απείλησα:
"Αν δεν κλείσεις τα τουρκικά θα πετάξω το κινητό από το μπαλκόνι!!!"

Στην τελευταία σκηνή τα παίξαμε όλες. Ήταν τόσο τρομακτική που ειλικρινά δεν ξέρω πως άντεξα. Εγώ με την Κασσου να φωνάζουμε: "Norman bitch" (ένας από τους ήρωες της ταινίας)

Η ταινία τελείωσε, φύγαμε και η κάθε μία στο σπίτι της.

Το βράδυ, μέχρι της 1:30, άκουγα μουσική, γιατί δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Είχα φρικάρει. Άκουγα παντού ήχους και φωνές. Και για να ξεχαστω, άρχισα να τραγουδώ το "Take it off" του Sergey Lazarev.

Αφήστε τα. Περιπέτειες.
💡~💡~💡~💡~💡~💡~💡~💡~💡~💡~💡~💡~💡~💡~
Οδεύουμε προς το τέλος

Stay tuned until the next 😊👌🎵