Η Έλξη [TW au] ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

VII

⚠️Η παρακάτω σκηνή ίσως είναι σκληρή για κάποιους αναγνώστες διότι αναφέρεται βιασμός, οπότε είναι επιλογή σας αν θέλετε να διαβάσετε ή όχι. Δεν θα υπάρξει διαφορά στην πλοκή.

Αναδρομή

"Γνωριζεις πως μου χρωστάς χάρη ε;" Ρώτησε ο άντρας που κρατούσε την Ellen κλειδωμένη στο υπόγειο.

"Εσύ μου χρωστάς και πολλές μάλιστα." Απάντησε εκείνη ελαφρώς χτυπημένη.

"Ναι; Ποιος το λέει αυτό;" ειρωνεύτηκε.

"Αυτή που έχεις κλειδωμένη τρία χρόνια. Θα έπρεπε να σε είχα σκοτώσει όταν μου δόθηκε η ευκαιρία!." Του φώναξε.

"Ξέρεις πως δεν μπορείς να με σκοτώσεις σωστά; Δεν έχεις τέτοια δύναμη επάνω μου." Τα ακροδάχτυλα του, άγγιζαν το πρόσωπο της κι εκείνη προσπαθούσε να το αποφύγει.

"Δεν σου έφτανε η πανσέληνος έτσι; Γιατί μ' έχεις ακόμα με τις αλυσίδες;" Την είχε δεμένη μέρα νύχτα, του άρεσε.

"Δεν είναι ωραίο να νιώθεις ανωτερότητα; Ηγεσία; Ότι έχεις τον έλεγχο; Έχεις έναν Άλφα μπροστά σου και αυτό που ρωτάς είναι γιατί σε έχω ακόμα με αυτά;" Ρώτησε ειρωνικά πιάνοντας βίαια τους καρπούς της, πάνω από τις αλυσίδες.

"Εσύ είσαι Άλφα;" Γέλασε η Ellen, κάνοντας τον να ντρέπεται για τα συμπλέγματα ανωτερότητας του. "Από αυτά που μου είπες, την αδερφή σου δεν έφτασες στο μικρό της δαχτυλάκι. Είσαι άρρωστος!" Του φώναξε αλλά εκείνος φρόντισε να τη σωπάσει. Τα μάτια του ήταν κόκκινα, οι κυνόδοντες του πλέον κοφτεροί και η φωνή του ακόμα πιο τρομακτική.

"Για να δούμε αν αυτή τη φορά αλλάξεις." Της ψιθύρισε στο αυτί όσο εκείνη έφερνε τα χέρια και τα πόδια κοντά στην κοιλιά της.